Podejście do Marzellkamm

Z Martin Busch Hütte należy udać się niższą ścieżką do mostu (2527 m npm) nad potokiem Niederjochbach (ok. 300 m piechotą), co znacznie ułatwia jego pokonanie w kierunku grzbietu Marzellkam. W tle wznosi się Vorderer Diemkogel (3368 m npm), który nie prowadzi do szlaku turystycznego.

Widok na dolinę Niederjochbach, która prowadzi do bardzo popularnej drogi do Similaun Hütte na głównym grzbiecie alpejskim oddzielającym Austrię od Włoch. Z trzech szczytów, które widzisz, najciekawszy jest stąd Hauslabkogel z małym lodowcem.

Łąki w odległości krótkiego spaceru od domku są o wiele bardziej romantyczne na przekąskę niż ruchliwa weranda. Poza tym jest większa szansa na spotkanie owiec niż turysta.

Już na początku wędrówki miło jest zobaczyć, na którym skrzyżowaniu szlaków turystycznych stoi chata. Rozrywka w górach jest zapewniona przez co najmniej trzy dni.

Podczas wspinaczki mija oznaczony zakręt (2612 m npm) dla wspinaczy zmierzających na górę Hintere Schwärze (3624 m npm). Po około godzinie bardziej stromych podjazdów widoki zaczynają być z lotu ptaka. Bezpośrednio na północ rozciąga się długa dolina Niedertal, więc na pierwszy rzut oka widać 90% drogi dojazdowej z Vent do Martin Busch Hütte.

Niektóre przejścia grani (ok. 2800 m npm) są przyjemnie szerokie, porośnięte trawą – idealne do wypoczynku po pierwszym etapie wspinaczki lub w oczekiwaniu na zachód słońca stosunkowo blisko domku. Widok w tym kierunku to zlodowaciały Hauslabkogel (3402 m npm), mała piramida Saykogel (3355 m npm), przez którą bardzo ciekawe przejście prowadzi do dolin Rofental i Sennkogel (3400 m npm) .

Jednak najpiękniejsze widoki z całej wędrówki to lodowiec Marzellferner i otaczające go wysokie góry. Oprócz dominującego Similaun jest to np. Jeszcze większa Hintere Schwärze (3624 m n.p.m.)

Potężny Similaun wznosi się tutaj ponad wszystko.

Podnoszenie się wzdłuż grzbietu przebiega tak, jak na podłogach, na których czasami pasą się owce. Po prawej stronie znajduje się lekko zlodowaciały Shalfkogel (3537 m npm).

W niektórych miejscach, szczególnie późnym popołudniem, naprawdę warto się zatrzymać i nacieszyć pięknym krajobrazem.

Tuż przed szczytem zaczyna się najtrudniejsza część podjazdu, gdy trawersowe stoki przesuwają się. To w zasadzie jedyne wymagające miejsce całej wędrówki / spojrzenie wstecz na cały trawers spękanej części grani /.

Po ponad 600 metrach od schroniska Martin Busch Hütte i 2–3 godzinach, turysta jest wreszcie na szczycie grzbietu z cienkim krzyżem i wspaniałym widokiem na okolicę. Po lewej stronie jest Marzellspitze (3522 m npm), a po prawej nieco wyżej Similaun.

Ze szczytu Marzellkamm rozciąga się również ładny widok na Similaun Hütte (3010 m npm) taktycznie położoną na grani granicznej tuż nad lodowcem. Wróć tą samą drogą, około 2 godzin. Dla tych, którzy nie zaczynali w domku, ale z Vent, albo tam wracają, jest to miła całodniowa wycieczka.