Artykuł Kreml moskiewski

Wieża Zbawiciela to jedna z najpiękniejszych wież Kremla. Służy jako swego rodzaju brama na Kreml. Pierwotnie nosiła nazwę Frolovská, ale w 1658 roku została przemianowana na Spasská, ponieważ nad jego bramą od strony Placu Czerwonego znajdował się wizerunek Zbawiciela. Przez główną bramę tej wieży uroczyście weszli na Kreml carowie, zagraniczni wysłannicy i procesja kościelna. Jednak przez bramę nie wolno było przejeżdżać konno i chodzić z nakrytą głową, a carowie też musieli przestrzegać tego zakazu. Od 1625 roku na wieży umieszczono zegar astronomiczny.

Kolejną wieżą z bramą wjazdową na Kreml jest Wieża Trojańska. Ukończono ją w 1499 roku. Przez bramę tej wieży przeszła siedziba cesarzowej i carskiej księżniczki oraz dwór patriarchów. Mierzy 80 metrów wysokości.

Z Wieży Troja jest wyjście na Most Troja, az kompleksu Kremla brama po drugiej stronie mostu, brama w Wieży Kutafya (Wieża Zakłócenia).

Kolejna wieża z bramą wjazdową to św. Mikołaj (wieża Nikolska). Został zbudowany w 1491 roku. Jego nazwa pochodzi od ikony przedstawiającej Mikołaja Divotvoreca, znajdującej się nad bramą przejazdową bocznej luki. Wieża ta pierwotnie posiadała most zwodzony i kraty ochronne. Ostatnia, czwarta wieża wejściowa to Borovická. Został zbudowany u podnóża Kremla, a jego nazwa pochodzi od sosnowego lasu, który pierwotnie pokrywał całe kremlowskie wzgórze. Wieża ma około 50 m wysokości, a przez jej bramę na Kreml przywożono zaopatrzenie z pobliskiego magazynu zbożowego i stajni. Obok wieży św. Mikołaja stoi narożna wieża arsenałowa Sobakina. Ma kształt osiemnastu ścian. Jego mury mają nawet cztery metry grubości i są największą wieżą na Kremlu. Wewnątrz wieży zachowała się głęboka studnia, z której podziemne przejście prowadzi do rzeki Něglinki i dalej do miasta. Wieża ma 60,2 metra wysokości.

Plac Katedralny (Sobornaya Platchaid) jest jednym z najstarszych placów w Moskwie i stanowi architektoniczne centrum Kremla. Plac, jaki znamy dzisiaj, został zbudowany w XVI wieku. W tym miejscu odbywały się uroczystości z okazji namaszczenia cara, koronacji i obchodów zwycięstwa wojsk rosyjskich. Znajduje się Pałac Facet (Granovitaja Palata), Kościół Zaśnięcia, Kościół Rizpoloženija, Kościół Archanioła, Kościół Błagowieszczeński, Dzwonnica Iwana Wielkiego, a plac zamyka kościół Dwunastu Apostołów.

Kościół Zaśnięcia NMP (Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny) to najstarszy, najważniejszy, a także najbardziej ozdobny kościół na Kremlu. Stoi po północnej stronie Placu Świątynnego. Włoski architekt Arystoteles Fioravanti z Bolonii zbudował go w latach 1475–1479, na wzór kościoła Zaśnięcia we Włodzimierzu. Tu odbywały się koronacje rosyjskich carów. Wysoka świątynia zwieńczona jest pięcioma masywnymi złoconymi kopułami. Wejście do niego prowadzi przez piękny portal z XVII-wiecznymi freskami i ozdobnymi rzeźbionymi drzwiami. Pięciorzędowy ikonostas pochodzi z 1652 roku, ale niektóre ikony pochodzą z początku XIV wieku. Na ścianach znajdują się groby metropolitów, patriarchów i innych ważnych przywódców kościelnych. Tron Monomacha, wykonany dla Iwana Groźnego w 1551 roku, zdobią rzeźbione sceny z życia Władimira Monomacha, Wielkiego Księcia Starej Rosji. W czasie wojen napoleońskich świątynia służyła francuskim żołnierzom jako stajnie.

Kościół Rizpoloženija (Kościół Nałożenia Szaty Marii Panny) to mniejszy kościół między katedrą Zaśnięcia a Pałacem Faseta. Został zbudowany w latach 1484–1486 i służył jako prywatna kaplica patriarchów i metropolitów. Dziś znajduje się w nim zbiór drewnianych rzeźb kościelnych.

Świątynia Archanioła (Świątynia Archanioła Michała) stoi na południowym skraju Placu Świątynnego. Został zbudowany w latach 1505–1508 przez włoskiego architekta Alevisio Novi na miejscu starszego kościoła. Świątynia cieszyła się szacunkiem i popularnością książąt i carów, których pochowano tu do czasu, gdy Petersburg stał się stolicą.

Katedra Błagowieszczeńska (Kościół Zwiastowania) była dawnym sanktuarium dworskim carów moskiewskich, w którym odbywały się wesela i chrzty. Świątynia zwieńczona jest dziewięcioma złotymi kopułami – kopułami. Wnętrza zdobią freski ze scenami biblijnymi wykonanymi przez mnicha Teodozjasza w 1508 r. Prawdziwą perłą sztuki staroruskiej jest ikonostas tutejszej świątyni, stworzony przez Theofana Greka, Andreja Rubljova i Prochora z Gorodca. Przedłużony taras kościoła i tzw. Schody Iwana Groźnego pozwoliły carowi Iwanowi na uczęszczanie na nabożeństwa bez konieczności wchodzenia do kościoła. Ponieważ monarcha zbyt lekko podchodził do sakramentu małżeństwa, kościół zabronił mu wchodzenia do świątyni.

Wielokondygnacyjna wieża ze złotą kopułą została zbudowana w 1508 roku. Zgodnie z pierwotnym planem budowla ta miała łączyć pałace i świątynie na środku Kremla, a jednocześnie pełnić funkcję głównego obserwatorium twierdzy. . Z 81-metrowej wieży był widoczny z odległości 30 km. Później do dzwonnicy dobudowano od północy małą dzwonnicę i tzw. Dobudówkę Filareta. W 1812 roku, kiedy Napoleon wycofywał się z Moskwy, jego wojska podłożyły bomby pod wszystkie budynki Kremla. Eksplozja zniszczyła małą dzwonnicę i budynek gospodarczy, ale masywna wieża dzwonnicy Iwana Wielkiego wytrzymała eksplozję. Dziś na dzwonnicy wisi 21 dzwonów, z których największy waży około 64 ton.

Fasetowany Pałac (Granovitaja Palata) to najbardziej okazały pałac Kremlowski i jednocześnie najstarsza świecka budowla w Moskwie, należąca do zespołu budynków Wielkiego Pałacu Kremlowskiego. Został zbudowany w 1491 roku przez włoskich budowniczych Marco Ruffo i Pietro Antonio Solario. Jego nazwa nawiązuje do dekoracji elewacji, która jest obsadzona wapiennymi płytami fasetowymi. Na piętrze duża kwadratowa sala o powierzchni 495 m2, wysoka na 9 metrów, ozdobiona historycznymi scenami biblijnymi. Sklepienie krzyżowe hali wsparte jest na masywnej kwadratowej kolumnie. W tej sali car wygłosił audiencję. Po południowej stronie pałacu Krwawe Schody prowadzą do Placu Świątynnego, na którym w 1682 roku zostali zamordowani krewni młodego Piotra Wielkiego. Stalin kazał zburzyć klatkę schodową, została przywrócona za Borysa Jelcyna.

Stoi na północ od Placu Świątynnego, za katedrą Zaśnięcia. Został zbudowany w latach 1653–1655 dla patriarchy Nikona. Pałac składa się z wysokiego kościoła domowego Dwunastu Apostołów, który przetrwał jako jedyny z pięciu pierwotnych kościołów, oraz zestawu sal mieszkalnych i sal ceremonialnych. Jedną z najciekawszych części dawnej rezydencji patriarchów jest Cross Hall – pierwotnie uroczysta sala audiencyjna. Po raz pierwszy w historii architektury rosyjskiej do pomostu tak ogromnych przestrzeni (280 m2) użyto sklepienia bez środkowej kolumny nośnej. Od 1763 r. W sali gotowano krzyż – olej na uroczystości kościelne. Do tej pory można zobaczyć marmurowy piec ze srebrnymi kotłami. W pomieszczeniach eksponowane są także nabożeństwa i przedmioty liturgiczne.

Plac Iwana znajduje się na wschód od dzwonnicy Iwana Wielkiego. Kiedyś znajdowały się tu biura rządowe. Na tym placu ogłaszano także dekrety carskie, informujące skazanych o zakresie ich kary. Dziś stoją tu carskie armaty i carski dzwon. Car's Bell (Car Kolokol) waży 200 ton i jest największym dzwonem na świecie. Przygotowania do jego odlania trwały prawie dwa lata, a pierwsza próba się nie powiodła. Po odlaniu w 1735 roku dzwon pozostał w dole odlewniczym. Podczas wielkiego pożaru Kremla w 1737 r. Pękł podczas gaszenia pożarów. Pozostał na dnie dołu przez sto lat. Dopiero w 1836 r. Został z wielkim wysiłkiem wyciągnięty z wykopu i postawiony na cokole. Podczas podnoszenia odpadł fragment o wadze 11,5 tony. Dzwon ma 6,14 m wysokości i średnio 6,6 m.

Armata cara (karabin carski) miała pierwotnie służyć do obrony wieży Spasskiej, ale prawdopodobnie została wystrzelona tylko raz, po klęsce Polaków, kiedy wystrzelono z niej szczątki cara Lzidimitra. Armata została odlana w 1586 roku w moskiewskiej fabryce karabinów. Mierzone kalibrem jest to największe działo forteczne na świecie.

Wielki Pałac Kremlowski to złożony zespół architektoniczny budynków świeckich i kościelnych, budowanych w różnym czasie od XV wieku. Pałac ma około 700 sal i komnat. We wnętrzu pałacu wykorzystano naturalny i sztuczny marmur, aby jego kolorystyka i wzory wewnątrz budynku nigdzie się nie powtarzały. Na piętrze znajduje się kilka bogato zdobionych salonów recepcyjnych. Dziś są biura prezydenckie. Za pałacem znajduje się Pałac Terem, który został zbudowany w latach 1635–1636. W tym pałacu, na trzecim piętrze, znajdowały się pokoje mieszkalne cara i jego rodziny, sam car zamieszkiwał pięć pokoi. Komnaty carskie były najbardziej niedostępną częścią całego Těremu. Bardzo rzadko odwiedzający mógł wejść do jednego z pomieszczeń mieszkalnych. Pałac posiada również wspaniałą salę tronową.

Budynek jest najstarszym muzeum w Rosji. Pochodzenie tego sklepu jubilerskiego książąt moskiewskich sięga XIV wieku. Obecny wygląd budowli powstał na podstawie projektu Constantine Tona z lat 1844 – 1851. Wśród eksponatów znajdują się m.in. zbroje ceremonialne, rzeczy osobiste cara, trony, jaja Faberga, szaty kapłańskie, herby, klejnoty koronacyjne i korony, takie jak korona Włodzimierza II. Monomach, który koronował pierwszego chrześcijańskiego władcę Rosji. Diamentowa Hala jest w rzeczywistości zbiorem klejnotów, metali szlachetnych i biżuterii, takich jak korona Katarzyny Wielkiej, 190-karatowy diament Orłow, 89-karatowy diament Shah, diamentowe zamówienia, które Stalin przyznał marszałkom i innym.

Tajnický sad to park, który zajmuje duży obszar w południowo-wschodniej części Kremla. Przylega do placu Iwanowo. Z tej najspokojniejszej części Kremla można obserwować tłumy turystów mijające dzwonnicę Iwana Wielkiego.

Na terenie Kremla znajduje się również kościół św. Lazarus, który jest tu najstarszym budynkiem kościelnym (został zbudowany w 1393 r.), Pałac Kratochvíle, Arsenał, Prezydium, Dawny Senat (obecnie budynek rządowy) i Kremlowski Pałac Kongresowy.

Pałac został otwarty 17 października 1961 roku i jest tym samym najnowszym punktem Kremla. Pierwotnie gościł zjazdy partyjne, dziś odbywają się tu przedstawienia baletowe, operowe i koncertowe. Ma niesamowitą pojemność 6000 widzów.

Nocny widok na Kreml z Wielkiego Mostu Moskworieckiego (od strony rzeki Moskwy).