Artikel Watzmann-massief oversteken

U kunt dit alles en nog veel meer verwachten van een bezoek aan deze, maar onbeduidende, maar zeer pittoreske hoek van Duitsland op de kaart. Het Nationaal Park Berchtesgaden ligt op een steenworp afstand van Salzburg. De snelweg A1 vanuit Oostenrijk of de A8 vanuit Duitsland maken het een zeer goed bereikbare locatie. Het is een mooie 5 uur rijden van Brno. Het is dus zonde om je alleen te concentreren op het oversteken van de hoofdkam van Watzmann (wat 2–3 dagen duurt), maar blijf een tijdje en geniet van de betoverende charme van de bergen, heldere meren, ferrata's, bloeiende steden en, last but not least , de geschiedenis van Kehlstein.

Vanaf de uitgang naar het Watzmannhaus

De 2000 man sterke Watzmann-Mittelspitze ligt in de sprookjesachtige omgeving van de Berchtesgadener Alpen. Het beklimmen van deze top is niet alleen een avontuur, maar ook een lust voor het oog. Met een hoogte van 2713 meter kan de Watzmann – Mittelspitze verre van concurreren met de hoogste bergtoppen. Het klimmen is echter erg populair, omdat zijn witte rots, in tegenstelling tot het aangrenzende meer Königssee en de omliggende bossen, een beloning is voor alle fotografen. De berg ligt in de Berchtesgadener Alpen, een complex dat zich uitstrekt in het zuidoosten van Beieren, ongeveer 120 kilometer van München, in de nabijheid van Oostenrijk. De Watzmann – Mittelspitze-piek zelf is het hoogste punt van het Watzmann-massief met dezelfde naam, dat twee lagere toppen Hocheck (2651 m) en Südspitze (2712 m) heeft.

Plaats van onze overnachting aankomst, slapen, zwemmen, diverse ontbijten en diners

We laten een geparkeerde auto achter in het centrum van Ramsau bei Berchtesgaden en lopen langs het gemarkeerde toeristenpad naar Wimbachbrücke. Dit is een van de belangrijkste uitgangspunten voor wandeltochten, mmj. ook naar chalet Watzmannhaus. Er is een grote, betaalde parkeerplaats, evenals bussen vanuit Berchtesgaden of Königsee. Er zijn talloze aangrenzende parkeergarages, dus als er geen plek is, slaag je ergens anders zeker.

Voordat je bij de rotsachtige passages komt, is het noodzakelijk om het eerste deel van de beklimming te voltooien, die zigzagt langs de noordelijke helling, het is bedekt met bos. We gaan op route 441 en voordat we over de vegetatie heen zijn, is het niet levendig. Onze reis wordt echter ingekort door twee gezellige pubs en omdat er geen plaats is om ons te haasten, maken we graag gebruik van verfrissingen. Onze bestemming voor de eerste dag is alleen het huisje Watzmannhaus, dat op een hoogte van 1930 meter ligt. Dus aan het eind van de dag hebben we een stevige stijging van 1300 meter.

Er is altijd wel iets om foto's te maken en dus is de reis aangenaam

We komen na ongeveer 4–5 uur bij het huisje en springen een beetje hoger.

Het huisje is enorm groot en biedt meer dan 200 slaapplaatsen. Je hoeft niets mee te nemen (slaapzak, matje). Het huisje kookt heel goed, met OEAV-verzekering zijn de prijzen best aangenaam en op het terras zitten misschien zelfs meer.

Hocheck (2651 m) wacht ons als eerste op. Het is niet nodig om uit te leggen waar je heen moet. De dominante piek in de vorm van een piek zal je naar zichzelf leiden. De weg is duidelijk zichtbaar en heeft vanaf het begin het karakter van een serpentijn. In Hocheck is een bivak en een wegwijzer met een geschatte tijd om andere toppen te bereiken. De tijden volgens de wegwijzer vanuit het huisje zijn als volgt: Hocheck – 3h, Mittlespitze 4h, Südspitze 6.5h, Wimbachgriessgütte 10h Zoals je kunt zien, is dit een lange wandeling en ik zou deze tijden niet willen bagatelliseren, maar we zijn erin geslaagd om bereik de Wimbachgriessgütte-hut (die de hele wandeling voltooit en ze slaapt hier vaak) in slechts 7 uur en hoewel we haar hadden geboekt, gingen we naar de parkeerplaats.

We worden wakker met de zon en D-Day kan beginnen.

Het eerste deel gaat puur over het beklimmen van stenen, rotsen, zonder dat er beveiliging nodig is

Uitzicht over de Königsee naar de Oostenrijkse Alpen

Hier kunt u uw wandeling beëindigen of verder gaan op de bergkam ferrata naar de toppen van de Mittelspitze en Südspitze. Ik raad ten zeerste aan om door te gaan, want avontuur is gegarandeerd. Uiteraard is ferraatmateriaal voor de volgende stap een voorwaarde.

Het is ongeveer een uur naar het hoogste punt van het Mittelspitze-massief. Nog twee uur op de Südspitze.

Het karakter van de ferraat is interessant omdat je een scherpe richel volgt, maar er wachten geen trucs op je (alleen moeilijkheid B). De bergkam zelf is enigszins moeilijk met slechts een paar blootgestelde plaatsen, de lengte van het beveiligde pad is 2,5 km. De weg is vaak glad, dus het zal waarschijnlijk onaangenaam zijn als het nat is. Het pad is veeleisend, vooral door de totale lengte en hoogte. Gevaarlijk bij onweer, sneeuw of ijsvorming.

Op de laatste top van Watzmann worden we overvallen door een bui, dus we stellen het hier niet uit en dalen zo snel mogelijk af. Het is onaangenaam en lang.

Het begin van het Wimbachtal

Na ongeveer 3 uur zijn we eindelijk bij het huisje

Het is nog 11 km van het huisje! Uiteindelijk wordt het weer opnieuw gekozen en gaan we verder op een aangenaam pad door het Wimbachtal naar de Wimbachschloß-hut naar de parkeerplaats.

Het beroemde uitzicht vanaf Berchtesgaden (Watzmann aan de rechterkant, 2713 m, Watzmannfrau aan de linkerkant, 2307 m, waaronder Watzmannkinder rotstanden) wordt gedekt door de legende. In de oudheid werd het land geregeerd door de wrede koning Zlojíř (Watzmann in het Duits). Hij was een rauwe woede die bloed dronk uit de borsten van zijn moeder en later alleen van de jacht hield. Zijn vrouw en kinderen werden tot het kwaad opgevoed. Dag en nacht vonden er koninklijke jachten plaats in de velden, bossen en weiden. Jagers die wild achtervolgden, vertrapten het graan en verspreidden de kuddes. Op een dag jaagden de koning en zijn gevolg op een bosweide bij de herdershut. De hondenroedel van de koning verscheurde de herdershond, beet het herderskind, beet in de keel van de herder en doodde uiteindelijk de herder zelf. Koning Zlojíř lachte verschrikkelijk. God verloor zijn geduld, zond een storm naar de Berchetsgaden Alpen, die de jachthonden bang maakte, en ze wurgden koning Zloja, de koningin en hun zeven kinderen. Hun bloed stroomde de vallei in en de dode lichamen groeiden in de rots. Tot op de dag van vandaag staat de versteende koning Zlojíř als een bergtop, om hem heen zijn vrouw en zeven kinderen, en diep beneden glinsteren twee meren, waarin het bloed van wreedheden is gevloeid.