Wandeling van Leh naar Phyang

Vanuit het stadscentrum ga je in dezelfde richting als op een korte trip naar de chorten op de morene boven de noordelijke oase van Leh, of op een wandeling naar de „Secret“ berg boven Leh (op de weg van Shanti Stupa naar het noorden ), maar net voor deze bestemming buigt het naar het westen naar links, een lange zijvallei waar je, afgezien van een paar lokale boeren, geen levende ziel zult ontmoeten.

Het is verrassend dat het vee niet alleen graast in een oase bij een gletsjerstroom, maar ook hoog op dorre hellingen.

Na een wandeling van 45 minuten vanaf het einde van de stad, eindigen de laatste boerderijen. Vlak voor hen, bij een grote chorten die op een kleine heuvel staat, gaat een vrij groot zijdal uit, maar dat klopt nog steeds niet!

Zelfs in Ladakh zijn er plekken waar vee zich in het paradijs voelt :-)

Na een tijdje wordt de hoofdvallei breder en in de verte zie je de hoofdkam van het Ladakh-gebergte. Op deze plaatsen, op ongeveer 3.915 m boven zeeniveau, gaat de weg naar het westen in een zijdal. De hulp die je echt goed gaat, zijn de kleine muurtjes die deze kleinere vallei zo snel mogelijk afdammen en het water vertragen tijdens de lentedooi. Vanaf dit kruispunt is het zelfs meer dan 3 uur naar het zadel.

Na een tijdje de zijvallei te hebben beklommen, kun je het hoogste punt van de hele wandeling zien – een kenmerkend zadel op de zijkam, vanwaar het afdaalt in de vallei die naar Phyang leidt. Op het eerste gezicht zal je zeker zeggen dat het beduidend verder en beduidend hoger is dan je had verwacht.

Als je terugkijkt, zie je de muren de stroom van smeltend bronwater vertragen.

Tot nu toe bereikt het relatief langzaam stijgende pad, hoewel praktisch zonder schaduw, het einde van het dal en vanaf daar begint het moeilijkste deel van de hele wandeling – een 600 meter hoge klim naar het zadel. Naarmate de meters groter worden, worden de uitzichten steeds beter.

Direct tegenover het oosten ligt de hoogste berg direct boven Leh – Nanga Sago.

Naarmate het zadel dichterbij komt, worden de uitzichten steeds verbazingwekkender. De enige persoon die je hier over een paar uur zult ontmoeten, is hoogstens je partner. Het is dus zeker niet aan te raden om deze tocht alleen te doen, want bij een ongeval hoeft niemand je te vinden voor meerdere dagen.

Na ongeveer 5 uur lopen van het centrum van Leh, klim je eindelijk naar het naamloze zadel met een prachtig uitzicht op de Indus-vallei, die 1600 meter lager ligt.

Het uitzicht vanuit het zadel naar het westen is zeker niet zo indrukwekkend als naar het oosten. Het vertrapte pad vanaf het zadel leidt op het eerste gezicht langs een grote patrouille langs de noordhelling naar beneden, dus het is verleidelijk om de weg af te gaan, wat ook kan. Het is prachtig om de hoofdweg naar de Lasermo la pas door de vallei te zien stijgen. Vóór de aanleg van de weg door Khardung la was het een belangrijke verbinding met de Nubra-vallei.

De eerste bestemming van de afdaling is het dorp Dokla (4050 m boven de zeespiegel) – de hoogste woning in deze vallei. Een onverharde weg leidt er naar toe. Als je via een kortere weg van het zadel afdaalt, heb je het grootste probleem om de rivier over te steken die hier stroomt vanaf het Lasermo la-zadel. Het kan zijn dat je een paar honderd meter langs de beek moet terugkeren voordat je een plek vindt waar de beek zich splitst in verschillende kleinere beekjes die je durft te springen. Verder is het pad vrij duidelijk – de afdaling langs de weg of langs de paden die de bochten van de weg verkorten.

De reis van het zadel door Dokla naar Phyang is nog ruim twee en een half uur. Het daalt af in een agrarisch landschap met verspreide huizen. Achteraf gezien is het pad naar het zadel en het zadel zelf niet zo goed te vinden, dus de reis vanuit Léh is zeker makkelijker dan andersom. Rond 17.30 uur vertrekt de bus richting Léh, dus waarschijnlijk heb je niet eens tijd om te stoppen bij het Phyang klooster, dat nog beduidend lager in de vallei ligt.

Vanuit Phyang is er een interessant en een beetje ander uitzicht op de ijzige Stok Kangri – zo'n mooi laatste afscheid na deze reis.