Wandeling van Janca Pampou naar Pomabamba

Nadat u van de Janacon-pas door de zijvallei van Yanajanca bent afgedaald, heeft u uitzicht op de pittoreske, honderden meters brede vallei van Janca Pampa, lang geleden gevormd door een gletsjer.

De enigszins natte bodem van de vallei is ideaal voor lokale paarden. De individuele boerderijen zijn wat hoger gebouwd en de velden strekken zich nog hoger uit op de berghellingen. Hoewel het op het eerste gezicht het beste lijkt om vanaf de bodem te gaan, leidt het ideale pad hier niet – je zou nog steeds rond verschillende wetlands en kleine zijstroompjes moeten gaan.

De juiste route naar Pomabamba leidt lang langs de contourlijn, ongeveer vijftig meter boven de vallei aan de noordkant. Maar pas op, als je het hele circuit rond Alpamaya gaat, moet je de drassige weide oversteken naar de andere kant van de vallei en in Pishgopampa weer omhoog de bergen in richting de Tupatupa-pas.

Vanaf de contourweg is er een mooi zicht op de verspreide boerderijgebouwen. Soms heb je het gevoel dat de tijd hier heeft stilgestaan. De hele vallei is als zodanig zeer pittoresk in tegenstelling tot het ruige uitzicht op de bergen dat je de voorgaande dagen had.

Maar kijk gewoon terug en je bent terug in de harde schoonheid van Cordillera Blanca. De vallei wordt afgesloten door een muur van meer dan 1200 meter hoog en daarboven een enorme gletsjer van het Pucajirca-massief.

Een onverharde weg leidt al naar het dorp Jancapampa, dus de beschaving is zo ver gekomen.

Vanaf Janca pampa is er ook een prachtig uitzicht op de toppen en de Pucajirca-gletsjer.

Dit geweldige uitzicht op de rotstorens van Pucajirca is een van de mooiste uitzichten op de bergen van de hele trek – onverwacht aan het einde.

Je ontmoet hier nog steeds vrouwen in traditionele klederdracht en het leven is hier over het algemeen traag. De belangrijkste zorgen zijn huisdieren en velden.

Met toenemende afstand wordt het uitzicht op het Pucajirca-massief steeds panoramischer.

De grindweg kruist een kleine bergkam, waarachter zich een heel nieuw uitzicht opent – de weg boven de vallei leidde de hele tijd onder de top van een echt oude gletsjermorene, die het uitzicht naar de andere kant belemmerde.

De rivierkloof wordt steeds dieper en de weg doorkruist lange tijd de berghellingen. Vanaf het uitzicht op de hoofdvallei realiseert u zich dat het nog een lange weg is naar Pomabamba en dat het nog steeds in de vallei van de gelijknamige hoofdrivier ligt. Het enige dat overblijft is om je tanden te knarsen en deze laatste fase te bereiken.