Voor Kerstmis in Siberië

Poeder in Siberië is anders, droog, licht, verandert niet van toestand, morst alleen, veroorzaakt geen lawines. Het is anders – het binnenklimaat en het feit dat de temperatuur in de winter niet boven nul komt. Het vriest hier echt, –30 °C is geen uitzondering. We hadden geluk, meestal vroor het maar tot –20°C en hadden we sneeuw in ons middel. De foto toont onze kinderen, vier jongens van 9, 12, 13 en 16 jaar. We wisten van tevoren dat Aeroflot ons geen lawinerugzakken zou vervoeren en hebben veel opgelost. We vonden het helemaal niet leuk om ze thuis te laten. Maar we kregen nuttige informatie dat rugzakken niet nodig zijn, dat het eigenlijk wenselijk is voor een persoon om zonder te rijden, en hij was zo lichter en in principe kunnen we dit bevestigen, deze sneeuw lijkt echt geen lawines te vormen. We reden met schoppen, sondes en piepjes, maar ik denk dat we de enige waren, de schop was geschikt om ski's te graven. De Russen hebben nog iets bij zich: een polystyreen zitje onder de billen, dat ze met een elastische band aan de rug vastmaken en op de kabelbaan gebruiken. De kabelbanen zijn meestal oud, traag en zonder dekking, wat de belangrijkste reden is waarom men vastloopt tijdens het skiën. In totaal hebben wegwerpverwar­mingskussens voor schoenen en handschoenen hun waarde bewezen.

Je rijdt veel in het bos, je springt tussen de bomen, de poeder gaat lang mee in het bos. Als het niet sneeuwt, glijden ze de hellingen af en daar kun je genieten van de rit, want er vormen zich geen bevroren platen.

Je bent hier niet op grote hoogte, je kunt skiën tot de hoogte van Sněžka, maar het klimaat is gewoon anders en het is in alle opzichten bekend. Op de foto zijn de kinderen weer te zien, zo ziet het bos eruit voor de verwachte sneeuwval.

Op de derde skidag hebben we een tocht gemaakt naar het kruis Kurgan (1559 m), dat van onderaf te zien is. Het was de laatste dag voor de gemelde grote sneeuwval, dus we wilden het gebruiken. De kinderen waren behoorlijk vergiftigd omdat ze het bos in wilden, maar hun oma's en opa's wilden niet naar het bos. We waren terug voor de lunch, dus er was geen grote schade. Normaal heeft niemand hier riemen, dus ze keken een beetje naar ons, maar niet zo veel. Je kunt ook op een scooter bij het kruis komen, het kost ongeveer 800 roebel voor één (ongeveer 250 CZK), het zal je vangen aan de bovenkant van de kabelbaan, zowel op Zelená hora als aan de andere kant onder de top van Mustag.

De volgende dag reed iedereen in de poeder. De piste veranderde in een poederzee en de sneeuw bleef twee dagen lang onafgebroken stromen. https://youtu.be/_QJcLZ_R_m4

Uitzicht op Sheregesh vanaf de glooiende helling de eerste dag. De stad ligt in de regio Kemerovo in Rusland, het is een regio van goelags en ballingen, op 200 km van de stad Novokuznetsk. Een typische rokerige schoorsteen is typerend voor de skyline van de stad, die te zien is in de opname in het midden. Het tijdsverschil met Praag is zes uur. Het wordt meestal gevlogen vanuit Praag via Moskou. Onze vlucht werd een beetje ingewikkelder, we waren genoodzaakt een noodstop te maken in Kemerovo vanwege het weer en wachten op de startbaan voor beter zicht. Van Novokuznetsk naar Sheregeshe is het noodzakelijk om vervoer per auto te regelen, idealiter van tevoren.

Shereghes is eigenlijk één hoofdstraat die voor al het verkeer zorgt en één grotere straat die zoiets als het centrum vormt waar de meeste winkels zijn gevestigd. De winkels zijn verrassend open van acht uur 's ochtends tot tien uur 's avonds, doordeweeks en in het weekend. Je kunt er bijna alles kopen, het assortiment is geheel westers. Maak je klaar voor smog uit de schoorstenen, daardoor konden we 's nachts niet slapen. De stad Shereghes heeft iets meer dan tienduizend inwoners en is oorspronkelijk gesticht voor mijnbouw. Goelags behoren niet tot het verleden, we hebben rondgelopen in zo'n volledig functionele gevangenis. Maar als je gaat googelen, zul je zien dat Sheregesh momenteel vooral bekend staat om het Grelka-feest of de jaarlijkse bikiniskidag in Siberië, een evenement dat elk jaar in april wordt gehouden en waarbij Russische schoonheden gaan snowboarden en skiën. De temperaturen zijn op dat moment al gunstig en de video's zullen YouTube en sociale netwerken overspoelen.

Om de sfeer van de stad compleet te maken, voeg ik een foto van de originele huizen toe. Hoewel je het gevoel hebt dat je aan de rand van de wereld bent, is hier al lang vooruitgang geboekt. Restaurants en accommodaties hebben wifi, je kunt het beste met een taxichauffeur praten via whatsapp, maar je zult waarschijnlijk een vertaler moeten gebruiken om het bericht correct in het Cyrillisch te verzenden. Er is veel vertrouwen in taxichauffeurs, ze reden altijd nauwkeurig en hielpen graag met het laden van ski's. Er is niet veel ander vervoer naar de piste, het is echt niet mogelijk om langs de hoofdverkeersklasse te lopen, hoewel we het natuurlijk geprobeerd hebben.

Een momentje op het einde. De foto is van een alpine wandeling, toen we van de top van Zelená hora (1270 m) naar Kurgan (1559 m) gingen en verder richting Mustag (1560), vanwaar we afdaalden. Onze kerstweek in Siberië zit erop. Op de terugweg, toen een taxi ons 's nachts naar Novokuznetsk bracht om een vroege vlucht te halen, was de buitentemperatuur –34 ° C. Blijkbaar zijn we echt hard geworden, de kinderen liepen nu in december in sweatshirts en weigeren hun jasjes aan te nemen.