Reisverslag - Drie dagen Istanbul met kinderen

Manoeuvres met luchtvervoer en allerlei wachten kosten altijd minimaal een halve dag heen en terug, dus de dag van aankomst en de dag van vertrek moeten worden opgeteld bij de drie dagen doorgebracht in de Turkse hoofdstad. Istanbul is echt de enige stad ter wereld die is verspreid over twee continenten, Europa en Azië, en waar culturele invloeden op unieke wijze worden gemengd. De foto toont de Bosporus, die de continenten scheidt.

We wonen in Sultanahmet, de minaretten waar je naar kijkt. Om zeven uur worden we gewekt door het zingen van een muezzin, dus laten ze hem uit de opname. Op de dag van aankomst merkten we een paar woorden op die we waarschijnlijk in het Tsjechisch hebben overgenomen, woorden zoals tarieven, cijfers of yoghurt, waarvan sommige in het Tsjechisch verschijnen, maar een heel andere betekenis hebben, bijvoorbeeld „Vermoord“ definieert barrières voor ingang en het verschijnt ook op politieauto's. We hebben de boom zelf verzonnen, maar in een oogwenk. De oudste zoon duwt naar voren en draait zijn hoofd heen en weer. Welke moskee is Ayasofya, die werd veroverd door de Turken? Wij weten het niet. Er zijn twee moskeeën op het plein waar we ons bevinden. Ayasofya zou de grootste moeten zijn, maar beide zijn geweldig … en de andere is de Blauwe Moskee, zoals je kunt horen. Na een tijdje zoeken identificeren we de originele Byzantijnse tempel en zoeken we een ingang, de wachtrij is niet lang. Het plan voor de middag is de Grand Bazaar, we gaan op pad na onze eerste Turkse lunch, waarvoor we een kebab aten. Verrassend genoeg wordt er niet veel op de markt onderhandeld, niet zoals ik had verwacht, en zoals we gewend zijn van andere Aziatische landen, ergens hebben ze duidelijk prijskaartjes zoals in stenen winkels die de ontwikkeling van het toerisme zouden beïnvloeden? De lokale munteenheid is de Turkse lira, voor conversie naar kronen vermenigvuldigen we met vier, kruiden en thee ruiken rondom en we doen nog een theeronde in een klein glas met metalen handvaten.

Het was duizend jaar lang de grootste kerk van het christendom, voordat het in 1453 werd veroverd door Mehmed II. en maakte er een moskee van.

De geschilderde blauwe koepel is op het eerste gezicht niet helemaal zichtbaar. Doe je sjaal om voordat je naar binnen gaat, anders laten ze je niet binnen.

Een markt met eten, kleding, gebruiksvoorwerpen, kunstvoorwerpen en allerlei soorten attracties. Ik hou ervan om gewoon rond te lopen en me te laten beïnvloeden door de sfeer, mijn zonen zullen niet zulke fans zijn. Gelijkaardige goederen worden altijd in secties verzameld, dus je gaat alleen door jassen of sjaals, dan porseleinen schalen of smeedijzeren vazen, mooie, handgemaakte stukken naast de kitsch van westerse kleding, in het licht van kunstmatige lampen, iedereen heeft zijn charme . Verkopers bellen, thee ruiken en borrelende waterpijpen.

We hebben al verschillende aanbiedingen gekregen voor een boottocht, we hebben besloten om weerstand te bieden en zelf naar de kade te lopen, in Azië is het soms goed om te weten wat je wilt, het scheelt meestal wat geld en wat teleurstelling. Ze doen de vis pijn, de jongste zoon schreeuwt en bedekt zijn ogen, we staan op de brug en kijken naar de lokale vissers. Doe geen pijn, vis is een normaal voedsel en er is geen betere gelegenheid dan het hier neer te zetten. We zijn terug van de cruise, we hebben geweldig werk geleverd en het kostte ons twintig lire per stuk, wat de prijs is van ongeveer twee cappuccino's in het centrum, dus het leek ons erg goed. We namen de tram terug naar huis van het visrestaurant, en toen ik als eerste ging, verdwaalde ik in de kronkelende straatjes op korte afstand van het hotel. 's Avonds gaan we voor meer wijn, verbodsbepalingen nemen ze hier niet zo serieus.

Aan de oppervlakte zijn kleine kwallen te zien, aan de kust zie je de forten en steden. U vaart onder verschillende bruggen door. De zeestraat is ongeveer 30 km lang en verbindt de Zwarte Zee en de Marmara Zee.

Handelaren in Istanbul weten hoe ze moeten opscheppen. Je ziet het ook in restaurants, waar ze je een aantal gerechten op een dienblad brengen en je laten proeven. Ze zijn behulpzaam en vrolijk tegelijk. Ik denk dat elke Tsjechische pub kan worden geïnspireerd door het serviceniveau.

De zetel van de Sultans van Topkapi, waar vroeger de harem was, is een stad in de stad en een populaire toeristische attractie, we hebben er niet zoveel tijd aan besteed als het waarschijnlijk verdient. Veruit het meest waren we die dag gefascineerd door het Valensky-aquaduct en de stadsversterkingen, beide uit de Romeinse tijd.

Je kunt naar de toren lopen over de Galata-brug, deze kijkt uit over de hele stad. De wachtrij bij de galerij leek echter twee uur, dus we waren tevreden met het uitzicht vanaf de heuvel.

Het aquaduct dateert uit de 2e eeuw en is vernoemd naar keizer Valens, die het in de 4e eeuw herbouwde. Er wordt gezegd dat het in de 19e eeuw nog werd gebruikt, dus er is goed voor gezorgd. Helaas is het niet mogelijk om het te beklimmen, dus het zou mogelijk zijn, het hart van de klimmer zal springen. De bogen zijn, zoals te zien is, bewaard gebleven en je kunt door het aquaduct rijden.

We kwamen eigenlijk per ongeluk bij de vestingwerken, de oudste zoon zag het op de kaart en wilde daar kijken. We kwamen er ter plaatse achter dat het monument belangrijk is, bovendien beschermd door UNESCO, de muren stammen uit de Byzantijnse tijd en strekken zich uit over zes kilometer, maar geen toeristische reclame trekt ze aan en zelfs in de gids die we bij ons hadden, worden ze niet betaald aandacht. .

De stad bij nacht heeft een charme met en zonder licht. De klas aan de linkerkant kan vol met goederen zijn, wat een jaloezie, een etalage. Het aanbod van kerstbomen voor oudejaarsavond zag er in werkelijkheid een beetje decadent uit, maar op de foto ziet het er vrij pittoresk uit.