Drie bergwandelingen in de Tatra

Van Starý Smokovec via Hrebienok. We trekken snel onze jassen uit. In Tsjechië heeft het de afgelopen twee weken behoorlijk gevroren, maar hier is het maar een paar graden onder nul en de zon spoelt door. Als we op Téry lopen, gaan we halverwege, dus wie. Dan komt de schaduw en de windvlaag en ineens is alles anders. Téry's huisje. Het tweede uur in de middag en we kunnen de lunch niet inhalen (die peren bij Zámkovského chata …), we gaan rechtdoor naar het zadel zodat we niet in het donker naar Brnčálka komen. De klim naar Baranie-zadel zal nog even duren, we hebben op dat moment al 1.300 hoogtemeters aan onze voeten en niet overal is de weg geasfalteerd. Sneeuw in de vorm van korsten. Jammer, maar hoe anders als het niet sneeuwt. In de noordelijke trog is het misschien beter en dat is het ook, maar slechts een klein beetje. Hoe dan ook, een geweldige 700 meter bergafwaarts.

Als de korst en diffusie er zijn, is de rit geen compleet plezier, maar nogmaals, je kunt nadenken over wat er in Brnčálka zal zijn voor het diner.

Er zijn er meer van ons in de ochtend, die hoorns opgraven op Baranie, ski-alpinisten en „knijpers“ ongeveer half en half, ga daar niet heen zonder katten en het is goed om hardlopers op ski's te hebben. In de bovenste goot zul je waarschijnlijk je ski's aan je rugzak bevestigen, want in zo'n steile smalle helling is „zigzag“ niet meer de moeite waard en eerlijk gezegd kun je niet veel. Je hebt hem in een paar minuten in het zadel en in een paar minuten daal je af naar het huisje van Téry. Een deel van onze expeditie ontkoppelt daar en gaat recht naar beneden, de andere drie klimmen nog 350 hoogtemeters naar Priečna, wat echt de moeite waard is, want de afdaling vanaf daar is fantastisch. De harde muilezels bovenaan verdwijnen snel en dan trekken we gewoon een golvende lijn helemaal naar de Cold Valley. De rit op het bospad, wie weet, is een echte zigzag en men trilt van enthousiasme, maar beweegt niet op de rodelbaan vanuit Hrebienok, waar hij een voetmassage krijgt van de „golvende lijnen“ op de route. Maar het is bijna naar beneden en heeft de hele dag een zalig gevoel van voldoening.

Het is een mooie 350 meter stijgen, ergens ongeveer 150 m onder het zadel verloor ik een hardayn, waarom laat ik iets achter in elke berg …

De beklimming is zeker de moeite waard, de afdaling vanaf Priečné sedlo is gelijk aan de alpine freerides.

De derde dag was meer een rustdag, de zon scheen weer volop en er waren massa's toeristen op Hrebienok. We ontweken ze snel tot de bocht naar de blauwe, waar er een waarschuwing is dat je naar het lawinegebied komt en je de pieper moet aanzetten, vanaf hier was het „verkeer“ al in orde. We zijn niet helemaal naar het duizeligheidszadel geklommen, dat wilden we niet. Onderweg keken we uit naar ijswatervallen en speculeerden we over klimmen. Verlaat de Great Cold Valley en late lunch in Smokovec, keer terug naar Bohemen.

Het was erg warm net buiten Zbojnická chata en we waren daar alleen.

Anders is het been erboven niet van mij ;-)