Beklimming naar de Sabyinyo-vulkaan

De wandeling naar Sabyinyo is altijd vroeg in de ochtend. Het is tenslotte vergelijkbaar, ook al worden gorilla's gevolgd in het nationale park. De chauffeur haalt je voor de zesde keer op in Kisor (1.920 m boven zeeniveau) en brengt je onderweg door het agrarische landschap naar het bezoekerscentrum Ntebeko (2.340 m boven zeeniveau). Vanwaar je de Sabyinyo-vulkaan aan de horizon kunt zien torenen.

In het bezoekerscentrum duurt alles lang in Afrika – voordat het überhaupt open gaat, krijgt het een escorte (het is verplicht voor een gids + beschermers van AK-47-apparatuur (Kalashnikov) naar verluidt tegen dieren in het wild) en voordat je je aanmeldt in het gastenboek, etc. Dus als je er maar vier hebt, dan gaat er toch een driekoppige escort met je mee. Het eerste deel van de weg is waarschijnlijk het minst levendig – ze lopen langs een met struiken en kleinere bomen begroeide vlakte, waar de dorpelingen het land bewerkten voordat ze werden verplaatst nadat het park was aangelegd. De lokale vulkanische bodem is vruchtbaar, dus praktisch alles wordt buiten het park verbouwd. Dan lopen ze door bamboebossen voordat ze, na twee uur, bij een korstmosbos komen, wat veel interessanter is.

Terwijl je stijgt, zie je af en toe twee naburige vulkanen door het „raam“ in het bergkorstmos – Gahinga en de hoogste Muhabura.

De klim gaat over steilere en modderige stukken langs houten ladders van verschillende afmetingen. Aan de rechterkant heb je een steeds grotere „parachute“ in de afgrond van de voormalige krater. De hellingen van deze oude vulkaan zijn helemaal groen, wat er best pittoresk uitziet.

Het eerste echte vooruitzicht is vanaf de pre-piek, waar toeristen in slechtere toestand of bij slecht weer hun reis naar de berg beëindigen. Vanaf hier kun je de top zelf zien en het meest uitdagende deel van de hele klim op een steile helling, bijna altijd op houten ladders. Hier is het een ideale plek om op krachten te komen en te genieten van het uitzicht.

Van de pre-piek tot de hoofdpiek is het nog bijna een uur klimmen, meestal op ladders van verschillende kwaliteit. Bij slecht weer een behoorlijk gokbedrijf.

Tijdens deze klim geniet je niet alleen van prachtige uitzichten, maar ook van interessante endemische alpenvegetatie.

Bij het beklimmen van de ladders kun je genieten of zelfs een beetje bang zijn om recht naar beneden te kijken. Je kunt in principe je hele beklimming zien vanaf de bodem van de afgrond (ongeveer 600 meter onder je) tot de bergkam tot de pre-piek, een kleine afdaling in het zadel en deze laatste beklimming.

Net als bij andere vulkanen die in het verleden in de krater zijn ingestort, bleef Sabyinyu scherpe loodrechte overblijfselen.

De Sabyinya-piek is een zeer aangename plek om te zitten en bij mooi weer te genieten van het uitzicht op alle drie de landen rondom. Helaas is het weer hier nogal wispelturig en zijn de toppen meer tijd in de wolken dan blootgesteld.

Verrassend genoeg ziet elk land van de top er totaal anders uit. Congo lijkt volledig ontvolkt, maar in Rwanda, aan de andere kant, staat een doos naast de doos, een gebouw naast het gebouw.

Rwanda is, in tegenstelling tot Congo, dichtbevolkt. De grenzen van het nationale park zijn prachtig zichtbaar. Direct achter hen ligt een dichtbevolkt agrarisch landschap. De afdaling is wat korter, maar het beklimmen van de ladders is onaangenamer.