Artikel Reis naar Ngorongoro

De eerste stop op weg naar Serengeti Park was het uitzicht op de Ngorongoro-krater. De krater (meer precies, de caldera), die hier 2 miljoen jaar geleden een vulkaan vormde, is de grootste intacte vulkanische caldera ter wereld met een diepte van 610 m en een oppervlakte van 260 km, en het heeft de grootste concentratie van Afrikaanse dieren in het wild leven in perfecte balans.

Het Serengeti National Park staat vooral bekend om zijn grote trek, waarbij het hele jaar door miljoenen (ja, echt miljoenen) dieren door het park marcheren, voornamelijk gnoes (waarvan er bijna 2 miljoen zijn), honderdduizenden zebra's en gazellen en vele anderen, waaronder roofdieren en aaseters. In januari en februari trekken deze dieren ook door het deel van het Ngorongoro Conservation Area, dat grenst aan het Serengeti Park, en het is daarom mogelijk om de migratie ook gedeeltelijk hier te observeren. De foto toont een deel van een kilometerslange keten van gnoes die naar het Serengeti-park reizen. Tot nu toe was het maar een dunne strook, maar hoe dichter we bij het park kwamen, hoe breder deze keten werd. Uiteindelijk was het zo breed dat het voorbij de horizon reikte zover het oog reikte.

In de krater leeft een moeilijk te geloven variëteit van allerlei soorten dieren – maar je zult er geen giraffen in tegenkomen. Deze bevinden zich buiten de krater en worden in grote aantallen gezien in de rest van het Ngorongoro Conservation Area en aan de rand van de krater.

Twee mannelijke giraffen meten hun kracht.

Een aftakking naar de site van 3,75 miljoen jaar oude mensachtige overblijfselen, die tot de belangrijkste paleoantropolo­gische vindplaatsen ter wereld behoren.

Het gebied staat twee keer op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Sinds 1979 als natuurlijk erfgoed en sinds 2010 ook als cultureel erfgoed, vanwege de Maasai die hier wonen.

Terwijl we door het Ngorongoro-gebied reden op de terugweg van de Serengeti, kwamen we langs veel Maasai-nederzettingen. Velen zijn ook toegankelijk voor toeristen die geïnteresseerd zijn in de cultuur en het leven van de lokale stammen.

We brachten de nacht door in een klein kamp „Simba A“ aan de rand van de krater. Het ligt op een hoogte van 2300m en 's avonds is het echt koud. Zeker als het regent en je het onderschat met kleding zoals ik. Op safari moet het warm zijn in Afrika, toch? :-) Nee, dat hoeft niet! Er rennen bendes bavianen rond in het kamp – maar ze zijn volkomen ongevaarlijk en je hoeft je er helemaal geen zorgen over te maken.

Vroeg in de ochtend pakten we onze spullen in en daalden af naar de krater, waar we voor het eerst werden begroet door verschillende soorten antilopen, buffels en gnoes.

Vervolgens kwamen we een groep van 4 leeuwen tegen, die gewoon rondhingen en uitrustten – waarschijnlijk met volle buiken, omdat andere dieren ook niet bang waren om hen te benaderen.

Toen onze chauffeur en gids een signaal op de radio kregen dat een andere groep ergens een neushoorn zag, gingen we kijken, maar we zagen er geen, alleen een gigantische kudde buffels, onder wie hij zou zijn gezien. Jammer – neushoorns zijn erg schuwe dieren en het is niet gemakkelijk om ze te zien, en zo ja, van een grote afstand. Na een tijdje vertrokken we naar het beboste deel van de krater, waar we enkele neushoorns probeerden te vinden. Het is ons niet gelukt, maar we kwamen een olifantenfamilie tegen met heel veel vrolijke babyolifanten.

Carnivoren zijn een zeer belangrijk onderdeel van het evenwicht in de natuur. Zonder hen zouden de overblijfselen van de prooi van roofdieren en dode dieren in de zon blijven en zouden ziekten zich verspreiden.

Een hele zwerm gieren rustte bij het meer.

Andere aaseters zijn hyena's, maar jakhalzen zijn vaak leeuwen. De jakhalzen hadden geen schijn van kans tegen de veel grotere en sterkere hyena, dus stal ze hun prooi zonder problemen.

Hyena's zijn niet alleen aaseters, maar ook zeer succesvolle roofdieren. De gevlekte hyena is de grootste hyenasoort en is volgens het laatste onderzoek zelfs meer een jager dan een aaseter (wat bij andere soorten hyena's niet het geval is). Van alle beesten hebben ze de sterkste kaakgreep, die zelfs de grote botten van giraffen kan verpletteren. Ze kunnen dezelfde snelheid ontwikkelen als leeuwen, maar in tegenstelling tot leeuwen worden ze niet snel moe en kunnen ze prooien enkele kilometers volgen.

De krater wordt ook bewoond door vele prachtige vogels, zoals de koningskraanvogel.

De pasgeboren antilope kwam amper overeind, maar waar is zijn moeder?

Rond de moerassen en meren verblijven prachtige flamingo's.

Afgezien van de leeuwen hadden we pech met grotere katachtigen en zagen we geen cheetah of cheetah. Maar we zagen verschillende kleinere servals.

Na olifanten en neushoorns zijn nijlpaarden het op twee na zwaarste landdier.

Tegelijkertijd is het een van de gevaarlijkste en meest gevreesde dieren. Hoewel ze op het eerste gezicht erg onhandig lijken, kunnen ze op een zeer furieuze en onvoorspelbare manier aanvallen.

De grootste vogel ter wereld. Hoewel het niet vliegt, is het een toploper die met snelheden van meer dan 70 km / u kan rennen.

Uiteindelijk werkte het en hadden we de kans om de neushoorns van relatief korte afstand te observeren. We zagen er die dag nog 3, maar die waren heel ver weg.

Er zijn ook veel buffels in de krater, sommige kuddes telden enkele honderden. Ze verblijven ook vaak in gezelschap van zebra's, gnoes, antilopen…

Het savannevarken lijkt erg op het wrattenzwijn.

Van veel andere grote vogels kun je bijvoorbeeld gevoelloosheid en hoeven zien.

Buiten de krater grazen zebra's vrolijk rond de Maasai-nederzettingen.

Of de ezels die de Maasai gebruiken om van alles te vervoeren.