Ladakh

Podróżować

Ladakh był niegdyś krajem zakazanym dla podróżnych (dla turystów udostępniono go dopiero w 1974 r.). Teraz jeden z najwspanialszych klasyków na świecie. Niestety, dzięki napływowi dziesięciu tysięcy miejscowych indyjskich turystów z nizin, niestety zmieniają się szybciej niż zdrowo. Podróżowanie tutaj jest łatwe, zwłaszcza po Leh. Lokalne biura podróży i taksówkarze są gotowi na turystów, dzięki czemu do najsłynniejszych miejsc można dostać się praktycznie bez problemów.

Administracyjnie Ladakh podlega indyjskiemu stanowi Dżammu i Kaszmir. Składa się z 22 okręgów, z których dwa, z przewagą największego obszaru, znajdują się w Ladakhu (Leh i Kargil).

• ** Dolina Leh i Indusu: ** To najczęściej odwiedzana część całego Ladakhu. Potężna rzeka Indus graniczy od południa z 6000-metrowymi górami Stok, a od północy z górami Ladáck. Znajdziesz tutaj najbardziej buddyjskie klasztory oraz stolicę okolicy z opuszczonym pałacem królewskim – Leh. – ** Western Ladakh: ** Muzułmańska część Ladakhu leży całkowicie na zachód od obszaru dorzecza Suru, Wakha i Drass. Przyjeżdża tu znacznie mniej turystów, choć prowadzi tu popularna trasa przez Kargil do Srinagar w Kaszmirze. Od południa obszar ten graniczy z Himalajami z dwoma monumentalnymi 7000-metrowymi górami Nun i Kun, które wznoszą się nad doliną Suru, najpiękniejszą częścią tego obszaru. – ** Indyjski Karakorum: ** Na północ od Gór Ladakh, za przełęczą Khardung la, znajduje się majestatyczna dolina rzek Nubra i Shyok, która gromadzi wodę z gigantycznych lodowców Karakorum, w tym niesławnego lodowca Siachen (najwyższe pole bitwy w świat). Są też najwyższe góry Ladakhu, na czele z Saltoro Kangri (7742 m npm). Niestety większość tej niezwykle ciekawej w górach części Ladakhu jest zamknięta dla turystów. Głównie ze względu na wciąż nierozwiązane spory terytorialne z Pakistanem. – ** Zanskar **: kolejna z odległych części świata, do której wcześniej można było dotrzeć tylko zimą podczas wędrówki po zamarzniętej rzece Zanskar. Latem można było do niego dojechać tylko samochodem przez przełęcz Pensi la z doliny Suru. Teraz jednak w poprzek przełęczy Shingo la została zbudowana nowa droga – niegdyś jedna z najpopularni­ejszych tras trekkingowych w Ladakhu, więc ten obszar również jest coraz bardziej odwiedzany. – ** Rupshu: ** Południowo-wschodnia część Ladakhu (na wschód od drogi Manali-Leh) leży na płaskowyżu Changtang rozciągającym się tutaj od Tybetu. Turyści przyjeżdżają tu głównie za magiczne jezioro Tso Moriri. Mieszkają tu nomadic Changpas. – ** Dolina Spiti: ** Nie należy już „oficjalnie” do Ladakhu, ponieważ znajduje się w sąsiednim południowym stanie Himachal Pradesh, ale jest ukształtowana i kulturowo nadal należąca do Ladakhu. Jest to dolina na wschód od przełęczy Kunzum i na południe od Rupshu (dostępna przez przełęcz Parang la). – ** Aksai Chin: ** Niezwykle odległa część świata, w której wysokość nie spada poniżej 5300 metrów nad poziomem morza. Nie ma stałego rozliczenia. Całe terytorium okupowane jest przez Chiny od 1962 roku, głównie ze względu na wybudowanie przez nie strategicznej drogi G219 prowadzącej następnie przez cały zachodni Tybet.

Wizyta w Ladakhu wpisuje się w praktycznie wszystkie trasy podróży w północnych Indiach.

• ** Klasyczny tor Ladakh: ** zaczyna się w stolicy regionu Leh. Po zwiedzaniu miasta odwiedzisz ciekawe klasztory w dolinie Indusu i klasyczne wycieczki, takie jak jezioro Pangong tso, siodło Khardung la, dolina Nubra czy klasztor Lamayuru. – ** Z Manali przez Leh do Srinagar: ** Najbardziej przyjazny dla podróżujących tor zaczyna się w Delhi, skąd można przejść przez płaski Pendżab do Himalajskiej Doliny Kullu i jej turystycznego centrum Manali. Stąd imponująca himalajska droga prowadzi przez 5000 przełęczy do Leh. Po programie klasycznym zobacz. powyżej będziesz kontynuować podróż z Lamayur do Kargil, a stamtąd przez nierówną przełęcz Zoji la do zielonego Kaszmiru. – ** Zanskar i Suru: ** Dzięki nowo otwartej drodze przez Przełęcz Shingula są już dwie drogi do Zanskaru, więc nie musisz wracać tą samą trasą.

Połączenie z sąsiednimi krajami nie jest możliwe. Ladakh leży na spornej granicy z Pakistanem i Chinami, więc nie ma przejść granicznych.

Ladakh to obszar „za Himalajami”, na północ od jego głównego monumentalnego grzbietu. Oznacza to, że całość leży w cieniu deszczu. Chmury monsunowe zwykle nie docierają nad górami, więc pada tu stosunkowo mało. Jednak w ostatnich latach również tutaj rosną opady atmosferyczne. Jednocześnie leży na zachodnim krańcu płaskowyżu tybetańskiego, tak że wysokość krajobrazu rzadko spada poniżej trzech tysięcy metrów nad poziomem morza. Najbardziej trafną cechą tego kraju jest alpejska pustynia otaczająca malownicze zielone doliny rzek.