Wyjątkowy klejnot renesansu
Zamek w Litomyšlu jest rzadkim przykładem adaptacji włoskiego pałacu renesansowego na warunki krajów zaalpejskich. Obecną formę uzyskał w latach 60–80-tych. XVI wiek za sprawą Wrocławia Wspaniałego z Pernštejna, który przystosował go jako prezent dla swojej ukochanej żony Marii Manrique de Lara. Unikalną cechą jest zachowany rodzinny teatr zamkowy z 1797 roku. W 1999 roku zamek został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Fasada zamku
Pierwsza wzmianka o siedzibie zamkowej na miejscu dzisiejszego zamku pochodzi z 981 roku. W tym czasie Litomyšl znajdował się na historycznym szlaku handlowym Trstenická, którego strzegł zamek. W 1259 roku Litomyšl otrzymał od króla Przemysła Otakara II. prawa miejskie, aw 1344 roku cesarz Karol IV. założył nową diecezję, drugą najstarszą po Pradze. Z biegiem lat zamek zmieniał właścicieli i miały tu miejsce przebudowy, dzięki którym możemy podziwiać obecny wygląd zamku. W 1855 roku Litomyšl został sprzedany ostatnim właścicielom rodu Thurn-Taxis, którzy mieli go tylko jako inwestycję i nie wprowadzali żadnych modyfikacji. Dzięki nim zamek pozostał w tej formie. W XX wieku właścicielem zamku zostało państwo, od 1945 roku Czechosłowacja, a od 1993 roku Republika Czeska.
Dziedziniec
Arkady są typowe dla renesansu. Litomyšl nie jest w tym wyjątkiem i wchodząc na dziedziniec możemy podziwiać ten element architektoniczny.
Sgraffito
Dekoracja sgraffito jest również typowa dla renesansu. Na zamku w Litomyšlu możemy zobaczyć z zewnątrz tzw. Sgraffito kopertowe, a na dziedzińcu sgraffito figuralne lub ozdobne.
Wnętrza zamkowe
Zamek można zwiedzać w ramach trzech wycieczek krajoznawczych. Wprowadzą Cię one w sale reprezentacyjne lub prywatne pokoje z wyposażeniem z XVIII wieku.
Teatr Zamkowy
Teatr na zamku w Litomyšlu jest po Czeskim Krumlowie drugim najstarszym teatrem pałacowym na ziemiach czeskich. Został założony w 1797 roku. Członkowie rodziny hrabiego i jej przyjaciele grali tu popularne komedie konwersacyjne dla przyjemności siebie i miejskiej publiczności. Teatr zachował się do dziś, łącznie z maszynami scenicznymi i sprzętem oświetleniowym.
Kościół Znalezienia św. Kryzys
Znajdujący się w pobliżu zamku kościół został zbudowany w latach 1714–1722 przez włoskiego budowniczego Giovanniego Battistę Alliprandiego. Zewnętrzna i wewnętrzna dekoracja rzeźbiarska jest dziełem między innymi Matyáša Bernarda Brauna.
Wnętrze kościoła
W kościele Znalezienia św. Krzyże mogą być również zwiedzane przez galerie, w których można spacerować po organach i podziwiać tutejsze wystawy. Wnętrze kościoła łączy historię z nowoczesnością. Nowoczesne elementy nie wydają się tu przeszkadzać, wręcz przeciwnie, nadają kościołowi ciekawszy klimat.
Widok na dach
Dodatkową atrakcją kościoła jest możliwość wejścia na galerię na dachu, skąd rozpościera się piękny widok na zamek w całej jego okazałości.