Podejście do Mannen

Drogowskaz przy drodze kieruje nas na szczyt Mannen wąską ścieżką, która przez pierwszy kilometr praktycznie wcale się nie wznosi i częściowo kopiuje północny brzeg jeziora Alnesvatnet. Po prawej stronie jest charakterystyczna góra Skarfjellenden, 1285 m

Za jeziorem Alnesvatnet szlak zaczyna się wspinać. Zostawiamy za sobą grzbiet Finnan, pokryty pozostałościami śniegu i lodowców. Poniżej wyraźnie widać drogę nr 63, prowadzącą do przełęczy Slettvikane.

Stopniowo mijamy kilka jezior ze stałym stosunkowo łagodnym wzniesieniem. Droga często prowadzi przez podmokły teren (przeskakiwanie po skałach). Wyraźniej zaczynamy wspinać się z innego większego jeziora, Bortjonna.

Mokradła od pierwszych dwóch trzecich drogi zastępowane są przez pokonywanie licznych pól śnieżnych.

Oprócz letniego śniegu konieczne jest pokonywanie licznych górskich potoków.

Po prawej stronie w kierunku wyjścia pojawiają się dwa jeziora Krakenesvatna, na lewo od nich krawędź, za którą jest skalna ściana, opadająca setki metrów w głąb doliny.

Po pokonaniu kilku stromych skalistych pól jesteśmy już prawie na szczycie. Widok z tyłu przedstawia jeziora i krajobraz doliny Alnesdalen, na którą weszliśmy.

Widok ze szczytu Mannen na dolinę Romsdalen: dno doliny znajduje się 1200 metrów pod nami.

I jeszcze raz widok z wysokości 1294 metrów w głąb doliny i przeciwległe góry na wschodzie.

Wracamy tą samą drogą. Zejście przez kamienne pola jest jak zwykle trudniejsze niż poprzednie podejście. Odpoczynek nadejdzie nad brzegiem jeziora Bortjonna.

Na około 1 kilometr przed metą, czyli drogowskazem na drodze, można odpocząć nad jeziorem Alnesvatnet. Ale woda nie jest najgorętsza. Popołudniowe słońce odsłania całe piękno doliny Alnesdalen.

Z jeziora wypływa górski potok, który wpada 1,5 kilometra dalej do wodospadu Stigfossen i wpada w głąb doliny. Podejście z drogi na szczyt Mannen ma długość 7,3 km, a przewyższenie 632 m.