Ściana północno-zachodnia
Gran Paradiso to najwyższa góra położona wyłącznie we Włoszech. Spośród wszystkich europejskich szczytów przekraczających cztery tysiące metrów Gran Paradiso jest jednym z najbardziej dostępnych. Oprócz „normalnej” istnieje jednak możliwość wyboru trasy trudniejszej, jedna z nich znajduje się w ścianie północno-zachodniej.
Dostęp do góry
Cała wspinaczka zaczyna się w dolinie rzeki Torrente Savara. Stąd parking, znajdujący się na początku szlaku turystycznego, prowadzi do Rifugio federico Chabod. Parking jest bezpłatny, aw sezonie letnim jest miejsce.
Abordaż
Jak wszyscy, wspinaczka na Gran Paradiso zaczyna się od wejścia. W przeciwieństwie do wielu alpejskich szczytów nie ma tu kolejki linowej, więc całą drogę można pokonać tylko samodzielnie. ale nie ma się czego bać. Wejście do domku Rifugio Federico Chabod nie jest szczególnie długie i wymagające.
Biwak
Wchodząc na północno-zachodnią ścianę, zwykle śpisz w chacie Rifugio Federico Chabod. Istnieje jednak również możliwość własnego biwaku nad domkiem. Decydując się na drugi wariant należy pamiętać o tym, że miejsce Twojego biwaku po wyjeździe musi pozostać w takim samym stanie jak przed przyjazdem.
Przejście przez lodowiec
Podczas gdy podejście „normalne” przebiega prawie całą drogę wzdłuż lodowca, na wspinacza czeka stosunkowo krótki odcinek przy ścianie północnej. Jest on jednak bardziej rozdarty niż „normalny”, dlatego należy wziąć pod uwagę wyższa częstotliwość pęknięć. Lodowiec kończy się ucieczką, która nie jest szczególnie trudna do zdobycia.
W ścianie
W głównej i najbardziej wymagającej części wspinaczki czeka na wspinacza prawie 500-metrowa ściana lodowo-firnowa o nachyleniu 50–60 °. Tutaj dobrze jest uważać na spadające kamienie. Najlepiej trzymaj się z dala od skał i nie stój na początku ściany pod łzami.
Top
Przy dobrych warunkach ze szczytu widać Monte Rosa, Mont Blanc i wiele innych słynnych gór. To są widoki, które naprawdę są warte wysiłku.