Khangsar Tour - Tilicho BC

Khangsar to typowa ładna nepalska wioska w Upper Manang. Wszędzie są flagi modlitewne, a na dachach suszy się siano. Nad horyzontem dominuje dziwna spiczasta góra Idam Phra (5875 m npm). Idealnie jest wyruszyć w kierunku BC Tilicho wcześnie rano, kiedy góry są idealnie oświetlone.

Po chwili widać cały koniec doliny Marsyangdi, a wraz z nim praktycznie całą drogę do BC. Droga wiedzie wysoko nad wschodnim brzegiem rzeki, więc nie dajcie się skusić ścieżkom nad rzekę, takim jak most, który widać na tym zdjęciu. Nad horyzontem dominuje zlodowaciały szczyt Tilicho (7134 m npm) i prawie jak wieża widokowa przypominająca Idam Phra (5875 m npm).

Mimo to, niegdyś opustoszała trasa, taka jak ta z Khangsar do jeziora Tilicho, stopniowo się zmienia. Mniej więcej w połowie budowane są nowe domki, więc konieczne jest zastosowanie nawet nieporęcznego materiału, takiego jak drewno. Jednak lokalni tragarze mogą sobie z tym poradzić i są w stanie przejść kilkaset metrów w bok, aby zmieścić się na drodze.

Widoki na Wielką Rafę Koralową są niesamowite.

Po 40 minutach marszu z Khangsar pojawia się mała samotna gompa (3930 m npm). Dla tych, którzy nie chcą wracać tą samą drogą, jest to dobry punkt orientacyjny, gdyż 300 metrów dalej i 110 metrów wyżej znajduje się zakręt na alternatywną drogę prowadzącą przez Górny Changsar.

Przy dobrej widoczności z biegiem czasu rozciąga się piękny widok na wschód od drogi. Na pierwszym planie widać nowo wybudowaną chatę i alternatywną drogę do Upper Khangsar i jednocześnie drogę w dół do Khangsar. W tle piramida lodowa Kanguru (6981 m npm), trekkingowy szczyt Pisang (6091 m npm), a nawet trzy wysokie góry – szczyt Manaslu (8163 m npm), nepalski „szeroki szczyt „Ngadi Chuli (7 871 m npm)) i Himal Chuli (7 893 m npm).

Z drogi widać jak kanion rzeki staje się coraz bardziej przejezdny – droga wiedzie więc dookoła niej trawersem po nieprzyjemnym rumoszowym zboczu. Ponad tym wszystkim wznosi się nieprzenikniona Wielka Wieża Barierowa.

Na szczęście mniej więcej w połowie drogi przez most przecina największy na tym etapie dopływ boczny – To Khola. Ta rzeka „wypływa” na wysokości 750 metrów nad poziomem morza w jeziorze Memechho. Z mapy wynika, że nie prowadzi tam żadna droga i nie ma informacji o tym jeziorze w internecie, więc jest to idealne miejsce na odkrywczą podróż :-). Z mostu jest kilka nieprzyjemnych, stromych metrów podjazdu na skałę widokową.

Dominująca cecha niemal całego tego etapu trekkingu nieustannie przykuwa uwagę.

Przy odrobinie szczęścia można też zobaczyć dzikie himalajskie owce Bharali w skałach nad drogą.

Tuż za najwyższym punktem drogi, na wysokości około 4280 m n.p.m., dojdziesz do skrzyżowania. Oryginalna droga wiodła przez Top of the Col (4920 m n.p.m.), ale droga z tego punktu widokowego zniknęła w gruzowych zboczach i nie zaleca się już tej drogi. Teraz chodzą po tym wzgórzu i przemierzają nieprzyjemne rumowiska. To chyba najtrudniejsza trasa „turystyczna” w Manang.

Podróż po gruzowych zboczach między zwietrzałymi skałami zajmuje ponad pół godziny. Należy bardzo uważać, aby nie spaść z 250 metrów.

Niektóre fragmenty szlaku wyglądają prawie jak z innego świata.

W końcu pojawia się cel tego etapu – baza Tilicho taktycznie położona w bocznej dolinie z małym strumieniem czystej wody. Miło jest zobaczyć kolejną kontynuację podróży nad jezioro Tilicho.

Kilkadziesiąt metrów przed bazą wypadową są piękne widoki na grzbiet rozciągający się od Khangsar Kang do szczytu Tilicho. W BC są tylko dwie loże, więc jeśli nie masz rezerwacji, dobrze jest przyjść wcześniej. Zatem rozpoczęcie od Khangsara jest idealne w porównaniu do rozpoczęcia od Manang.