Hike Vent - Martin Busch (zima)

Podobnie jak podczas klasycznego letniego marszu, trasa rozpoczyna się w wiosce Vent, więc możesz porównać, jak to wygląda w różnych porach roku. Dlatego ta fotorelacja będzie zawierała tylko informacje związane z marszem poza sezonem. Ten widok jest z parkingu przy kolejce linowej na dwa proste mosty nad potokiem lodowcowym. W tle dominanta Ventu – góra Talleitspitze.

Po minięciu miejscowości i rozpoczęciu wspinaczki na zbocze nad kanionem, które zimą pełni funkcję stoku narciarskiego, widać drogę do sąsiedniej doliny Rofental. Strumień Rofenache między Vent i Rofen płynie w małym, ładnym kanionie.

Tuż nad Vent wznosi się rozległa góra Wildes Mannle – jeden z najlżejszych trzytysięczników alpejskich, zwłaszcza gdy jedzie się małą kolejką linową na łąki Stablein (2356 m npm), której górną stację również przyjemnie widać.

Na początku kwietnia południowe stoki są w większości bezśnieżne, nawet na wysokości ponad 2000 m n.p.m., ale szara trawa nie jest tak malownicza, jak ciemnozielona na początku lata. Pospiesz się więc do śniegu :-)

Po pokonaniu najbardziej stromego zbocza przy stoku narciarskim, ścieżka do malowniczego przełęczy na Similaun otoczona cyprysami wspina się wolniej.

Podobnie jak w przypadku letniego marszu, najpiękniejszym momentem całej wędrówki jest wejście na punkt widokowy i dalsza część drogi przez dolinę do chaty Martina Buscha.

Z punktu widokowego interesujące jest nie tylko spojrzenie na Similaun, ale także z powrotem na ścieżkę wspinaczkową i masyw Weißer Kogel na horyzoncie.

Podróż przez dolinę Niedertal z widokiem na Similaun jest bardzo romantyczna. Turystów jest tu znacznie mniej niż latem, a mało kto jeździ na rakietach śnieżnych czy narciarskich, choć podróż do schroniska Martina Buscha można pokonać tylko w górach.

W każdym razie ważne jest, aby nie lekceważyć tej pozornie bardzo łatwej wędrówki i zweryfikować sytuację lawinową. W tym czasie przeważnie przecina się po drodze pozostałości niewielkich lawin, które spadają tu co roku.

Tuż przed chatą Martina Buscha Similaun nie jest już widoczny, ale piękny Mutmalspitze jest praktycznie w zasięgu ręki.

Wreszcie pojawia się ostateczny cel wędrówki – chata Martina Buscha. Do większości okolicznych wzgórz turyści docierają zazwyczaj tylko latem.