Tongariro Alpine Crossing Tour

Deze mooie wandeling start op de parkeerplaats van Mangatepopo (1125 m boven zeeniveau), waar een zes kilometer lange weg die aftakt van de hoofdweg 47 door het desolate landschap leidt. De wandeling is lang en als je zijwandelingen wilt maken, begin dan bij zonsopgang.

Vanaf de parkeerplaats wacht je een lange en ietwat eentonige klim door het desolate landschap langs een mooi trottoir. Na minder dan een uur nadert u het zadel onder de vulkaan. De parkeerplaats gaat diep onder je verloren.

In een uur lopen zit je al in het zadel (1650 m boven zeeniveau), of aan het begin van de vulkanische vlakte onder deze prachtige vulkaan. Slechts een minderheid van de toeristen beklimt deze berg als een interessant uitstapje, wat jammer is, want vanaf de top is er een prachtig uitzicht op twee andere interessante meren Tama en de hoogste vulkaan wijd en zijd Ruapehu (2.797 m boven zeeniveau). Het klimpad is vanaf hier vrij duidelijk. Vanaf dit punt begint het mooiste deel van de Tongariro Alpine Crossing mars.

Vanaf het onduidelijke brede zadel onder de Ngaurohue-vulkaan wacht je een meer dan kilometer lange reis over de verlaten vlakte, nog steeds op een hoogte van ongeveer 1650 meter boven de zeespiegel. Eindelijk wachten de vlaktes op je klim (meer dan 200 meter hoog) langs de bergkam naar de top van de Rode Krater. Het uitzicht terug naar de vulkaan is prachtig.

Direct naast de interessante Rode Krater is een kruispunt van wandelpaden (ca. 1850 m boven de zeespiegel. Vanaf hier kunt u ook naar de top van de onduidelijke Tongariro-vulkaan gaan.

Als je geen van de twee zijwaartse beklimmingen naar de vulkanen maakt, dan is het uitzicht direct op de Rode Krater het hoogste punt (1.880 m boven zeeniveau) van deze hele wandeling.

Vanaf de Rode Krater daal je af naar een andere vulkanische vlakte. Onderweg is er echter misschien wel het mooiste uitzicht ooit – de Emerald-meren.

De meren zijn echt prachtig. Als je het weer wilt, haast je dan niet in deze passage en ga rond alle meren.

Het uitzicht vanaf de meren op het pad waar je vandaan kwam, kronkelend over de steile hellingen van de krater, is ook interessant.

Vanaf de meren daal je iets meer af naar een andere uitgestrekte vulkanische vlakte. Hoe verder je op de vlakte gaat, hoe panoramischer het uitzicht op de vulkanen. Het is prachtig om vanaf hier te zien dat de Rode Krater nog maar een klein overblijfsel is van een ooit enorme vulkaan.

Aan het einde van de vulkanische vlakte, ook wel de centrale krater genoemd, wacht de laatste korte klim naar de volgende rand van de krater bij Blue Lake op je. Het pad volgt het relatief langs de contourlijn. Zelfs het uitzicht vanaf hier is best interessant, vooral de relatief „frisse“ zwarte lavastroom.

Eindelijk bereik je de pas van waaruit je heel ver kunt kijken naar het enorme Lake Taupo en een beetje kleiner maar dichterbij Rotoaira

De tocht naar beneden lijkt na een dag wandelen eindeloos en niet zo interessant meer. Ook moet je een kilometer hoog afdalen. Onderweg ontmoet je fumarolen en loop je uiteindelijk door het mistige bos naar de parkeerplaats. Het is nog zo'n negen kilometer van de pas.