Artikel Skialp in Beskydy

Alle eer voor het vinden van de sneeuw en het plannen van een succesvolle wandeling gaat naar Libor Fojtík – een fotograaf die ik bij toeval ontmoette tijdens een werkaffaire. Er kwam nieuws, dus mijn man en ik accepteerden eerst zijn uitnodiging naar Harrachov, waar we meededen aan een wandeling naar de Poolse grens (heel trouwens) en toen maakten we gebruik van het aanbod om een huisje te maken in het Beskydy-gebergte genaamd "Kuča ", waarvan zijn oude familie onze bestemming werd voor de voorjaarsvakantie. In de tussentijd had de regering een nieuwe noodtoestand uitgeroepen, dus moesten we op zondag terugkeren – er was niets van de vakantie, maar toen we vrijdagavond Praag verlieten, waren we niet van plan om van stemming te veranderen.

We kwamen om negen uur 's avonds aan in Kuč, het is maar vier uur rijden van Praag, de hut is ongeveer vijfhonderd meter lopen, je kunt op afspraak je auto voor het Martiňák hotel parkeren, het is ook goed om een vergunning te hebben om binnen te komen. Kuča is een prachtige plek, het is een zwervershut of liever een huisje, waarin de vreugde en de natuur van mensen die weten te genieten van de tijd en één grote familie uit alle hoeken afstralen. Er is een kroniek, er hangen foto's aan de muren en allerlei eigendommen, waaronder een kano die boven het plafond hangt in een bijgebouw met een open haard, er is een operatieboekje waarin u zich moet inschrijven en het doel van de bijeenkomst moet vermelden. Het water komt uit de put en de keuken is koud, maar dat vind je niet erg, want het warmt op in de kachel in de twee belangrijkste kamers, die echt na een tijdje worden verwarmd. In het toilet vind je het opschrift: „Hij die zich 's ochtends niet schaamt, had gisteren geen plezier“, en hij vat de essentie.

De top van Kněhyně is momenteel ontoegankelijk omdat het deel uitmaakt van het reservaat, maar de jongens komen hier één keer per jaar – ze hebben een speciale reden – om hun vrienden te begroeten bij het monument met het kruis. Ze stierven op jonge leeftijd en verrasten iedereen een beetje. Ze maakten deel uit van het Acorn-klimfeest. Een van hen was Ivoš, of Cuba, die neerstortte tijdens het beklimmen van de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, Mount Cook. De reden was slecht weer en verminderd zicht. Zijn vriend Petr probeerde hem de hele nacht te abseilen, om zijn dood te melden. Dezelfde Peter werd het slachtoffer van moord tijdens een trektocht in Pakistan, waar hij met zijn vriendin Gabina was. Beiden werden 's nachts in een tent met stenen geslagen, waarschijnlijk door uitrusting, het geboortejaar hebben ze hetzelfde als wij. „Ik wens dapper geluk …“ alleen totdat het voor jou werkt. We drinken hun herinnering in en laten ons even meeslepen door gedachten aan vrijheid, reizen en onvoorspelbare toevalligheden.

Van Kněhyně dalen we af naar het zadel, het is een beetje bergafwaarts – zo'n honderd meter hoogte, zodat we er dan weer op kunnen stappen naar de Duivelsmolen. Hier komen we verschillende toeristen tegen, verder is er niet veel buiten vandaag, het is regenachtig en mistig. ‚Hoe krijg je die hond zover dat hij zijn schoenen aantrekt?‘ vraagt een stel met een andere border collie. We beantwoorden deze vraag niet voor de eerste keer, hij gaat gewoon weg, het is niet helemaal onze schuld, hij vindt het waarschijnlijk niet erg, of hij is zo wijs dat hij weet dat hij zijn pakken zou scheuren zonder hen. De afdaling van Čerťák door het bos is beroemd, er is op sommige plaatsen een korst, maar je kunt nog steeds rijden, het terrein is behoorlijk steil – zo'n zwarte piste, het is een plezier, zelfs als het mistig is. We stappen terug naar de Devil's Mill en gaan dan gewoon vier kilometer lichtjes door het groen naar Bařiny. Een gezellig huisje wacht op ons, waar het na een overstroming snel warm is in de kachel. Stickers van zelfgemaakte gemberlikeur, welzijn en praten tot de nacht.