Reisverslag van de Lofoten - als naar de zee, naar het noorden

Het is een gekke afstand langs zijn eigen as met de auto, we kiezen voor een comfortabelere variant, per vliegtuig Praag – Oslo – Harstad / Narvik, Evenes airport op de grens van Vesterals en Lofoten. We huren een auto en in een oogwenk racen we al door het ruige maar mooie Scandinavische landschap.

De eerste dag verblijven we in Vesterály rond Djupfjord, maar slechts een overtocht van drie uur zal ons de Lofoten in al zijn schoonheid laten zien. De komende drie dagen verblijven we in het stadje Ramberg aan de oevers van de witte zandstranden. Van een afstand was niet duidelijk of het sneeuw of zand was. Maar nee, het was geen sneeuw. Ramberg is een ideale plek voor wandelingen en uitstapjes in alle richtingen.

Een van de TOP-wandelingen is van het dorp Ytresand naar Ytresandheia en Litlberget met prachtig uitzicht op de baai van Sandbotnen. De klim is behoorlijk steil, maar niet gevaarlijk of veeleisend.

Maar de volgende dag trektocht naar het strand van Kvalvika, ufff, het is een ervaring op zich. Het is waarschijnlijk een van de meest bekende, want deze dag ontmoeten we een paar mensen. In het begin, een ontspannen voetpad, dat heel snel in een ongemarkeerde steen begint te veranderen, alleen het uitzicht op Kvalvik suggereert ons in welke richting het „pad“ waarschijnlijk zou kunnen leiden. Helaas schijnt de zon pas in de middag op het strand, dus die schoonheid verliezen we. Na een korte pauze gaan we verder, maar de kettingen zijn op de een of andere manier grotendeels gescheurd, ergens hangt gewoon een stuk touw of we gaan naar de zee, we verzetten ons even, maar uiteindelijk geven we het op en gaan terug en klimmen steil maar serieus heel steil omhoog naar de top Ryten, wat naar boven, het gaat nog steeds, maar het zou een bloedbad zijn naar beneden. Mijn knieën huilen al. We kiezen dus voor een eenvoudigere variant zonder steile afdaling en gaan verder over het meer Einangsvatnet terug naar Fredvang. Klein stadje aan de hoofdweg. Jupijo weg! En redelijk!

De volgende dag gaan we van Nesland naar Nusfjord, eerst koel, uitzicht op zee, dan rotsen, rotsen, ladders, hier en daar achter de ezel, hier en daar na vier uur, en na vier uur komen we met succes in Nusfjord, volledig gesetteld, ik Ik ga naar de kiosk, of het nu toevallig is, maar heel toevallig gaat een boottaxi niet terug naar Nesland. Bij de kiosk ontmoeten we een dame die precies dezelfde vraag heeft, maar niets van dien aard, dus het is best wel vier uur terug in je eentje. We kunnen geen honger meer zien en couscous gekookt in de bungalow was de echte beloning

. Op de vierde dag verlaten we Ramberg met pijn in het hart en gaan naar het uiterste westen van de Lofoten, naar stad A. De zon is niet meer zo fel, het is een wat sombere dag, het lijkt op een roadtrip, dat is niet onze cup koffie, maar stad A zal zo voorbij zijn, het houdt op het regent en we vallen weer in de bossen, wetlands en baaien van de Noorse Zee. We zullen de top van Reinebringen bij de stad Reine niet overwinnen, en we kunnen ook niet, we vernemen dat specialisten uit Nepal eraan werken om het te repareren, ze moeten in het zomerseizoen, wanneer de klimatologische omstandigheden het beste zijn. Maar zelfs als het toegankelijk was, vanwege de moeilijkheid van de rode routes, zou ik niet in het zwart gaan. Op de laatste dag, een heldere zonnige dag, maar we hebben een vijf uur durende overtocht van de Lofoten en een deel van Vesterál naar Evenes Airport. De ene baai is mooier dan de andere, elk wit zandstrand trekt op zijn minst een kleine stop, maar de tijd dwingt ons om de auto op tijd in te leveren en onze vlucht terug via Oslo naar huis te nemen. Nordic hygge is voorbij, maar je kunt beginnen .

Ochtend Flakstad

De wilde kust van Flakstad

Verbindingen tussen eilanden