Patteriol bij de noordoostelijke bergkam
Klimmen op meerdere niveaus
De 3000 jaar oude Patteriol ligt 15 km ten zuidwesten van St. Anton. Het is een nogal onherbergzame piek waar toeristen niet naartoe komen. Dit komt omdat er enerzijds geen kabelbaan is en anderzijds zelfs de normale route een klimdubbel is. Er staat een kruis bovenop, dat is alles. We gingen erheen via de klimroute met 25 velden die op de Bergsteigen-server wordt beschreven.
Op fietsen en bergweide
De route naar de boarding is niet meer geheel triviaal, je kunt starten vanaf de berghut Konstanzer Hütte, waar je de nacht ervoor zult doorbrengen, of vanuit St. Anton.
Het is ongeveer 3 km bergopwaarts vanaf het huisje, van St. Anton 15 km. De weg is afgesloten voor auto's, ideaal om per fiets af te leggen, maar wees voorbereid op 700 meter hoogteverschil. Wij vertrokken vanuit St. Anton gemakkelijk om 7 uur in de ochtend, als we hadden geweten wat ons te wachten stond, waren we eerder vertrokken.
We lieten de fietsen achter op het rode wandelpad bij het bord met de pijl naar boven. De pijl leidde naar een steile weide vol nat gras en azalea's. Het idee om onze schoenen droog te houden duurde ongeveer tien minuten. Volgens de beschrijving wachtten we op 400 meter klimmen met een bergweide die behoorlijk glad was. De mist rolde om ons heen en toen de zon eindelijk naar buiten kwam, zagen we een mistgat onder ons en begon er langzaam een rots boven ons uit te stijgen.
Het beklimmen van de rots
We beginnen met zekeren met minstens een half touw, we zoeken naar een topo op onze mobiele telefoon, maar we hebben het begin van de multi-lengte niet bereikt. Helaas vonden we een wat stomme plek en de traverse miste ons niet, we bevonden ons pas bovenaan op de vierde lengte, waar we de eerste stand ontdekten.
De klim is eenvoudig, maar lang en met uitzicht
We hebben in totaal 12 lengtes om de top te bereiken. Bij sommigen blijven we niet lang en eigenlijk gaan we allebei, maar de reis duurt nogal lang. Soms is het ook lastig om een andere kraam te vinden. We zijn blij met de gedownloade gpx-coördinaten, zonder deze zou het niet mogelijk zijn en zou je verdwalen in de rots.
Voeten in klimrekken
We vertrokken in zware laarzen, of beter gezegd in klimschoenen, en stapten geleidelijk over op klimschoenen, men heeft tenslotte meer zelfvertrouwen, de meeste secties hebben een moeilijkheidsgraad van 2–3, de moeilijkste plaats is gemarkeerd als 4+.
Nordostgrat
Hier bereiken we langzaam de top, waarna het nog 13 lengtes zijn. Het is middag, dus we hadden gepland om op te zijn. Een aantal andere foto's staan op de iPhone, die ergens in de noordelijke muur belandde. De zon brandt ons voortdurend, want het eerste stuk klim je langs de zuidkant en dan is de zon overal. Wij zijn altijd blij als we een klinknagel of bout vinden, dat betekent dat het goed met ons gaat. Er staan er meestal twee in de boxen, meestal één met een lengte van 45 m, aangezien we twee driedraadshelften (halve touwen) hebben – we gingen er heel intelligent van uit dat dit genoeg voor ons zou zijn op zo'n gemakkelijke reis en dat zullen we ook doen ga het grootste deel van de weg zonder te zekeren – we zijn blij als we de klootzak vinden.
Om zes uur 's avonds bovenaan
Er is niets op de top, het kostte ons 10 uur om naar boven te gaan. Als ik bovenaan wist wat ons onderweg nog te wachten staat, zou ik waarschijnlijk gaan huilen. De eerste tekenen kwamen toen we een pad naar beneden zochten – volgens de gedownloade gpx waren we niet de enigen die hier ronddwaalden. Kortom, het is een dubbele klim naar beneden – als je tenminste niet verdwaalt… Dit jaar ligt er in de zomer verrassend veel sneeuw in de bergen, die ook in de goten lag, wat we uiteraard veronderstelden om er doorheen te gaan, dus daalden we voorzichtig langs hen af, soms ging het beter, soms slechter, we waren altijd blij met de nieuw gevonden stenen man.
Eén uur in de ochtend in de bewoonde wereld
Gpx gedownload van bergsteigen.com , die we gevolgd hebben, toont 20 km van hut tot hut, dat komt volgens mij overeen, nou ja, we hebben zo'n 14 km gevonden en gelopen. We stonden iets na elf uur 's avonds bij de fietsen en hadden nog een ritje naar St. Anton, iemand zei 's morgens dat we onze hoofdlampen in onze rugzakken moesten laten zitten, al is dat natuurlijk complete onzin.
De Verwall-Matterhorn
Paraglide markeert de beklommen berg, die zij de Matterhorn en de bewaker van Verwall noemen. Voor deze expeditie zijn moreel, goed weer en voldoende tijd nodig.
