Op de fiets van Atacama naar Moon Valley

Als je vanaf de Valle de Muerto opstijgt, heb je een weids uitzicht over de onherbergzame vlakte. Voor je ligt een van de meest vermoeiende delen van deze dagtocht. Ongeveer zes kilometer piste rijden met veel grind en zand. Voor u stijgt de lange bergkam Cordon Barros Arana met een gemiddelde hoogte van ongeveer 3.500 m boven zeeniveau (waardoor de hoofdweg Calama-San Pedro de Atacama leidt). De dominante heuvel Cerro Quimal (4275 m boven zeeniveau) is alleen aan de horizon

Als je terugkijkt, is het leuk om de „kloof“ te zien die je de Valle de Muerto hebt verlaten. Het panorama wordt gecompleteerd door de toppen van vulkanen, die op deze tocht de hele dag naar je gluren.

Dankzij de slechte weg rijd je die 6 km ruim een half uur voordat je een mooie asfaltweg tegenkomt – de hoofdweg die Calama verbindt met San Pedro de Atacama. Je kunt bijna niet geloven dat iemand op deze vlakte zou kunnen instorten en zijn leven hier zou kunnen neerleggen.

U rijdt minder dan een kilometer over een mooie asfaltweg voordat de borden u naar een stoffige weg leiden die recht naar de horizon leidt. Erop rijden is echter veel beter dan in de woestijn, zonder discussie. Borden die dreigen te slippen in de regen kunnen je aan het lachen maken als je wakker wordt vernietigd door woestijnhitte en droge lucht na een hele dag trappen.

Na drie en een halve kilometer praktisch in een rechte lijn te hebben gereden, bereikt u een kruispunt vanwaar de laatste afslag naar de Moon Valley op u wacht. Er is ook een bord bij het kruispunt dat waarschuwt voor mijnen rond de weg, dus het is heel verstandig om in deze passage op de weg te blijven en de omliggende woestenij niet te verkennen. Er zijn al heuvels aan de horizon waar de lokale curiositeit zich bevindt.

Vanaf de Atacam-vlakte moet je een vrij steile heuvel op. De vallei ligt verscholen achter een kleine rotsrug, waarop als bonus een grote zandduin ligt.

Eindelijk bereik je de „poort“ naar dit interessante gebied vol witte rotsen en zandduinen.

Achter de „poort“ is een scherpe bocht van waaruit de weg verder omhoog gaat langs een gekleurde richel richting een enorme zandduin. Dit is het begin van de Moon Valley – maar dit is een ander verhaal.