Bergbeklimmen of tochtje met kinderen

Het begin van de route is vanaf het meer Lago del Pramollo – Strausee, dat op een hoogte van 1500m.nm ontspringt. Je kunt hier komen via een kronkelige klim over de weg SP110 vanaf de Italiaanse kant of B90 vanuit Oostenrijk. De hele weg naar boven gaat meerdere keren de grens over, maar onze eindbestemming ligt in Italië.

Vanaf het meer gaan we door tot aan de Italiaans – Oostenrijkse grens, die we oversteken en even daarachter wijzen de toeristische bordjes erop dat we achter de parkeerplaats linksaf slaan. We vertrokken op een gedeelde toeristische route Kärntner Greezweg en een enkele tocht voor fietsen. Al klimmend genieten we van de omringende pittoresk groene heuvels.

Na enkele tientallen meters passeren we een kunstmatig meer en een grazende kudde koeien, die nog minstens een kilometer met hun bellen te horen zijn terwijl we verder klimmen.

De omliggende heuvels zijn verweven met kabelbanen waarmee je zelfs voor minder validen of gezinnen met kinderen naar de top kunt klimmen. Boven zijn er verschillende speeltuinen voor hen, waaronder trampolines en andere attracties. Maar als je kinderen hebt die wat ouder en capabeler zijn, dan is er op onze route onder de kabelbaan een educatief kinderpad met borden met diverse taken, informatie etc. Het zal kinderen helpen afleiden van een uitdagende wandeling en ze motiveren om een andere plek te zoeken.

Als de borden niet werken, zullen de marmotten, die naar elkaar schreeuwen en ons vanaf de hoogte van hun posten bekijken, zeker niet alleen kleine toeristen plezieren.

De reis van vandaag heeft tot doel 800 meter boven zeeniveau te stijgen en dalen. Tijdens de route worden uitzichten op de Alpen aan de Oostenrijkse kant van de grens onthuld. Als u geïnteresseerd bent, zijn er verschillende ferrata-routes in dit gebied, waardoor u gemakkelijker en vooral veiliger naar de top van de rotsachtige heuvels kunt komen. We hadden geen apparatuur bij ons, dus moesten we een langere bypass-route kiezen.

De top van de Madritschen-kabelbaan (1919 m), waar je naar toe kunt worden vervoerd of erop kunt stappen. Er is een restaurant en de eerste speeltuinen.

Op de berg Madritschen zit je precies op de grens van Oostenrijk en Italië, maar dit is niet de enige attractie die ons hier verraste. We hebben hier waarschijnlijk de hoogste fontein gevonden in bijna 2 km. Er zijn zelfs 3 kabelbanen die hier eindigen.

In de buurt van het eindstation van de kabelbaan vindt u veel speeltuinen die kinderen en ouders zullen bekoren, omdat ze zich bevinden met een prachtig uitzicht en altijd uitgerust met banken om op te zitten.

Het centrum van vermaak voor kinderen en hun metgezellen zal waarschijnlijk een meer zijn met turkoois-smaragdgroen water, dat de omringende bergtoppen weerspiegelt als in een spiegel. Direct aan het meer ligt nog een grote speeltuin met trampoline, op het water ligt een kinderboot als speeltuin en voor volwassenen is er een parkeerplaats met verse koffie en donuts.

Voor ons was de plek op de ligstoelen ideaal als rustpunt, waar we kracht konden verzamelen voor een echte bergbeklimming naar onze geplande bestemming.

Om te laten zien wat ze hier hebben voorbereid om kinderen de natuur in te lokken. Speeltuin met Vespa waar de kinderen niet meer weg willen. De kinderen zijn er hier echt vol van. Het enige wat u hoeft te doen is ervoor te zorgen dat ze de elektrische grens niet raken als ze af en toe de weg oversteken en voorkomen dat de koeien rennen. De doorgang is door een houten poort.

Na het opladen beginnen we aan de klim naar de top van Monte Cavallo di Pontebba / Rosskofel. De weg leidt vanaf het meer in de zuidwestelijke punt naar links eerst naar beneden, waar we niet zo blij mee zijn, omdat we weten dat we weer moeten klimmen.

Vanaf het meer naar de top is het ongeveer 500 meter boven zeeniveau, maar behoorlijk steil. Het eerste deel is om over grote rotsblokken te springen. Dan is er het puin en hoewel de route vanaf juli wordt aanbevolen, moesten we ook hier verschillende sneeuwvelden oversteken. Maar zelfs in lage heuvels was het mogelijk om het te redden.

Bij het meer dachten we er nog over om niet naar de tegenoverliggende heuvel Creta di Aip / Trogkofel te gaan, maar het was nog iets langer, dus kozen we voor een kortere variant. Desalniettemin leidde deze heuvel ons helemaal naar boven, althans in het uitzicht erop.

Bovenaan vind je een kleine klokkentoren en een topboek. De top is niet erg puntig, dus de laatste klim is langzamer.

Het laatste uitzicht vanaf de top, verzamel kracht en de hele route wacht op ons terug. Er zijn mogelijke routes die een circuit zouden maken, maar het zijn ferrata routes, of in ieder geval met kettingen, en dit is niet prettig voor de afdaling. We kiezen dus voor een bepaalde reeds beproefde route.

Na een moeilijkere afdaling zijn we terug bij het meer, waar de zon langzaam ondergaat en mooie lange schaduwen op de heuvels trekt. Alle bezoekers zijn al naar beneden, de kabelbanen zijn stilgelegd en we lopen dezelfde weg terug naar de parkeerplaats. We hebben genoeg aan onze voeten voor vandaag.