Góra Stołowa w dotyku
** Roraima trek II. **: następnego dnia musisz zdecydować, czy wybrać prostszy wariant trekkingu, czy bardziej wymagający, w którym zaoszczędzisz cały dzień. Prostszy wariant prowadzi przez sawannę, wciąż do Base Camp (1900 m npm) na skraju lasu wokół Góry Stołowej. Jest to około 8 kilometrów i 800 metrów. Jeśli masz więcej siły, wybierz trudniejszy wariant i jedź dalej do góry stołowej i stromej ścieżki na jej szczyt na wysokości ok. 2250 m n.p.m.
Poranny widok na Kukenán
Dość często pada tu w nocy, zwłaszcza bezpośrednio nad górami stołowymi, które przyciągają chmury jak magnes. Widoki z obozu są naprawdę piękne.
Podejście od rzeki Kukenán
Dzisiejszy dzień jest znacznie bardziej pożywny podczas wspinaczki niż wczorajsze przekroczenie sawanny. Patrząc wstecz, możesz zobaczyć grzbiet z kaplicą, którą przeszedłeś wczoraj.
Roraima
Góra Stołowa Roraima wydaje się coraz bardziej nieprzejezdna w miarę zbliżania się do niej. Dodatkowo chmury nadają mu naprawdę tajemniczy charakter
Niekończący się widok na sawannę
Im bliżej góry, tym bardziej stroma wspinaczka. Sawanna wydaje się rozciągać w nieskończoność.
Obóz bazowy Roraima
Po mniej niż trzech godzinach dotrzesz do Base Camp Roraima, położonego zasadniczo na skraju lasu otaczającego Górę Stołową. Stąd widać drogę prowadzącą bezpośrednio do ściany góry. Ci, którzy wolą wolniejsze tempo, mogą tu rozbić biwak, ale po krótkim odpoczynku najlepiej udać się dalej na górny płaskowyż – zaoszczędzisz cały dzień.
Podejście do ściany Roraima
Podejście na ścianę Góry Stołowej i dalej na szczyt to najtrudniejsza część drogi z widokiem, zwłaszcza w deszczu może być bardzo śliska. Jednak miejscowi przewodnicy często mają bardzo słaby sprzęt turystyczny i sobie z nim radzą.
Pierwotny las na Górze Stołowej
Okolice Góry Stołowej są zupełnie inne niż jałowa sawanna, którą spacerowałeś półtora dnia wcześniej. Drzewa, rośliny, motyle i woda. Przed ludzką działalnością wyglądało tak wszędzie.
Strome ściany Góry Stołowej
Jesteś prawie w zasięgu góry i wciąż myślisz o tym, dokąd prowadzi ścieżka. Ściany wydają się takie strome i nieprzejezdne. Szlak prowadzi jakby przez „zielony balkon”, który doskonale widać na zdjęciu.
Przy wejściu do ściany
Na koniec zbliżasz się do pionowej ściany, skąd prowadzi wejście na ostatnie wejście
Artykuły w pobliżu
Artykuł: Wędrówka po Roraim
Prawdopodobnie najbardziej znanym trekkingiem, jaki można zrobić w Wenezueli, jest wejście na najsłynniejszą i najwyższą górę… Kontynuuj czytanie