Artykuł Wycieczka do Porto

Poza głównym sezonem (2018) nie ma bezpośredniego połączenia lotniczego z Pragi, więc korzystamy z najtańszych ofert i podróżujemy przez Amsterdam. Na kolejny lot można było poczekać jeszcze dłużej, jest na co popatrzeć.

Jesteśmy trochę zboczeni w Porto. Dla nas to cel podróży, ale lotnisko jest naturalną stacją przesiadkową np. Dla podróżujących na Azory.

Z lotniska, które znajduje się na północ od miasta, jedziemy metrem. Karta chipowa kosztuje 0,80 EUR (2018 r.) I można ją doładować w automatach w zależności od liczby stref i przejazdów, które musimy ukończyć. Metro ma łącznie 6 linii i przypomina mi trochę tramwaj. Wszystkie linie spotykają się na stacji Trindade.

Niektóre budynki nie są w najlepszym stanie. Ale ma bardzo ciekawą atmosferę. Wędrujemy po stacji metra Marqués i znajdujemy wiele interesujących miejsc.

Jest ich wiele i wszystkie mają ciekawe i ładne wnętrze. Zdecydowanie warto odwiedzić budowle sakralne.

To dobry punkt orientacyjny. Nad długim rynkiem, w górnej części, znajduje się kościół Świętej Trójcy z wysoką białą wieżą, jest też ratusz. Z dołu jest tylko krótki spacer do kolejnego punktu orientacyjnego, placu Almeida Garrett z dworcem kolejowym Sao Bento.

Słynie z typowo portugalskiej dekoracji z płytek (azulejos). Stąd są połączenia regionalne, na przykład do Aveiry, zwanej Wenecją w Portugalii lub do Doliny Douro.

Plątanina wąskich uliczek centrum miasta to mnogość sklepów, restauracji, ciekawe spotkania i nie trzeba wszystkiego pokonywać na piechotę.

Z wąskich uliczek zaczynamy stromo schodzić. Mijamy Instytut Porto, pomnik Estatua Infante D Henrique, naszym celem jest prawy brzeg rzeki Douro.

Wybrzeże Ribeira to atrakcyjna część miasta, z widokiem na monumentalny most Ponte Dom Luís I. Jedną z zacumowanych łodzi można wybrać się na wycieczkę po rzece.

Ten symbol Porto został ukończony w 1886 roku przez ucznia Gustava Eiffla. Górny pomost przeznaczony jest dla pieszych i jednej z linii metra. Samochody jeżdżą po dolnym pokładzie mostu, a dla pieszych są wąskie chodniki. Za mostem znajduje się Villa de Gaia, w której znajdują się najsłynniejsze winiarnie portowe.

Wędrowanie po tej części Porto spędzi cały dzień, zwłaszcza że można odwiedzić szereg winnic i skosztować wspaniałych win porto. Jednak Villa de Gaia jest również interesująca ze względu na swoją architekturę.

XII i XIII-wieczna katedra Sé de Porto znajduje się zaledwie 5 minut spacerem od dworca kolejowego Sao Bento. Jest ładny widok na miasto i przyjemny spacer wąskimi uliczkami do rzeki Douro.

Porto to także miasto wina, a Portugalia jest głównym producentem korka, dębu korkowego, którego lasy są typowe dla pofałdowanych krajobrazów prowincji Alentejo. W tym sklepie robią korki, a sto „zatyczek” można kupić za 6,50 euro.

W Porto są również linie tramwajowe, po których jeżdżą piękne historyczne maszyny. Jedna taka linia biegnie od Rua Nova da Alfa ndega do Foz do Douro. W niecałe pół godziny i za 3 EUR (brak w przedsprzedaży biletów na metro) docieramy do wybrzeża Atlantyku.

Rzeka Douro kończy swoją pielgrzymkę i napotyka fale oceanu. Niekończąca się piaszczysta plaża to miejsce relaksu i zabawy. Wody oceanu są tutaj dość dzikie o tej porze roku, a spacer do latarni morskiej to niemal adrenalina.

Ta część Porto wznosi się stromo od rzeki i oferuje wiele małych sklepów i rodzinnych tawern. Po powrocie z Foz do Douro wysiadamy z zabytkowego wagonu i spacerujemy wąskimi uliczkami. Czas skosztować lokalnych specjałów. Na przykład „francesinha”, czyli kanapka nadziewana wołowiną, kiełbasą, szynką i serem, polana białym winem i sosem piwnym, podawana z frytkami i strzałem w dziesiątkę. Innym typowym daniem jest „alheira con ovo”, czyli kiełbasa z jajkiem.

Po obiedzie trudno wspiąć się na strome wzgórze. Jakby tego było mało, naszym celem jest 76-metrowa wieża Torre dos Clérigos. Z tego pomnika narodowego rozciągają się naprawdę fantastyczne widoki na całą okolicę Porto.

Bezpośrednio pod Wieżą Clérigos, w kierunku rzeki, znajduje się Dzielnica Żydowska. Ulice to miejsce spotkań ciekawych ludzi.

W dawnym więzieniu odbywają się wystawy fotografów oraz historia techniki fotograficznej. Sensacja, wśród wystawionych urządzeń znajduję również nasz Flexaret.

W wielu budynkach całe ściany pokryte są płytkami z różnymi ornamentami lub obrazami. Wycieczkę po Porto kończymy, przyglądając się treningowi piłkarzy lokalnego słynnego klubu.