Wulkan Ubud i Batur

W drodze z południa do Ubud mijamy szereg wiosek, których mieszkańcy zawsze specjalizują się w konkretnym rzemiośle lub sztuce. Tak więc podczas gdy w jednej wsi są malarze malarstwa, w innej kupujesz przedmioty rzeźbiarzy, wiele miejsc specjalizuje się w obróbce drewna. We wsi Mas znajduje się centrum rzeźbiarskie.

Miejsc noclegowych jest naprawdę wiele. Wybieramy hotel Okawati w centrum miasta. Na wspólnym dużym tarasie można porozmawiać ze współlokatorami o wrażeniach z podróży, rozejrzeć się po okolicy, aw razie potrzeby napić się lokalnego piwa Bintang.

To trochę jak na całym Bali: na porządku dziennym jest duży ruch uliczny i korki. Motocykle i skutery są bardzo ważne dla mieszkańców w tej sytuacji. Prowadzą je również dzieci w wieku szkolnym. Jeśli jest to legalne, nie wiem, ale nikt prawdopodobnie nie rozwiązuje tego zbyt wiele. Ubud nie jest wyjątkiem od tych zwyczajów, więc po ulicach toczą się stosy skuterów. Są również kupowane na targowiskach.

Lubię rynki. Mumraj, mnóstwo dziwnych ludzi, rzeczy, jedzenie, sztuka, turystyczny „kicz”, głosy, krzyki i przede wszystkim targowanie się. To wspaniały rytuał i nie inaczej jest na lokalnym targu. Prawdziwy rynek to sztuka targowania się, aby osiągnąć handel, który cieszy obie strony.

Ruchliwa droga Jalan Monkey Forest prowadzi przez centrum miasta. Posiada duże boisko trawiaste i szkołę podstawową po drugiej stronie. Mijamy ją dwa razy. Po raz pierwszy jest przerwa i dzieci bawią się na zewnątrz budynku. Drugi to wejście na teren przed budynkiem szkoły. Na Bali panuje polityka dotycząca mundurów.

W okolicy warto zobaczyć Małpi Las. Prowadzi do niej ruchliwa ulica o tej samej nazwie. Wszystko dzieje się zgodnie ze scenariuszem, małpy mogą wszystko, więc trzeba uważać na czapki, szaliki, aparaty fotograficzne, okulary, telefony komórkowe itp.…

Wschód słońca z wulkanu Batur to zapierające dech w piersiach przeżycie. Z Ubud wyjeżdżamy po pierwszej w nocy. Niezwykle puste ulice pozwalają nam szybko wydostać się z miasta. Udajemy się na zachodni brzeg jeziora Danau Batur do Toya Bungkah. Tutaj mamy obowiązkowego przewodnika, z którym wraz z dziesiątkami innych turystów i ich przewodnikami wyruszyliśmy na wulkan Gunung Batur (1717m.nm). Noc, światło ludzi, szczyt, piękny wschód słońca i sylwetki centralnych gór dotkniętej trzęsieniem ziemi wyspy Lombok.

Po pięknym naturalnym teatrze, wschodzie słońca na tle wulkanicznych szczytów, skupiamy się na otoczeniu krateru Batur. Miejscowi obserwują nas z zaciekawieniem w oczekiwaniu na małe smakołyki. Jedno z tych sympatycznych zwierzątek wskoczyło mi na ramiona i dało się nosić, leniwe i leniwe.

Wieczorem udamy się na tradycyjny balijski taniec małp Kecak. Opowiada następującą legendę. Boski książę Rama jest zmuszony żyć na wygnaniu w lesie ze swoją żoną Sitą i młodszym bratem Laksamaną. Gigant Rawana przedstawia plan porwania pięknej Sity. Jej premier Marica przebiera się za złotego jelenia, zwabia Ramę i Laksamana oraz porywa Situ. Kiedy Rama dowiaduje się, że został oszukany, spieszy się, aby uwolnić Situ ze szponów zła. Ramowi pomaga wielka armia małp, z którą musi stoczyć wiele bitew, zanim uda mu się uwolnić Sytuację.

Spektakl kończy bohaterski występ jednej z tancerek. Boso kopie płonącą korę orzechów kokosowych. Na widowni rozlega się burza oklasków.