Wędruj przez siodło nad Ishak Pasha

Z pałacu udaj się prosto w górę szeroką ścieżką, którą rolnicy czasami używają jako ścieżki do swoich pól na żyznym płaskowyżu. Nad tobą ze zwietrzałych zboczy wznoszą się ładne skały widokowe.

Nawet po piętnastu minutach marszu w górę pałac powoli zniknie z horyzontu. Ustanie również zgiełk zwiedzających pałac i piknik Turków. Krajobraz wokół ciebie będzie stawał się coraz bardziej zielony wraz ze wzrostem wysokości.

Droga gruntowa przez cały czas oferuje dwa główne widoki – z jednej strony na grzbiet górski pełen ostrych skał oraz na żyzny płaskowyż z polami.

Pierwszy etap wspinaczki z pałacu prowadzi na siodło niewielkim masywem. Jeśli nie chcesz iść na całą wędrówkę, możesz tylko przyjechać tutaj lub wspiąć się na sąsiednią górę na około 2300 m n.p.m.

Trzydzieści kilometrów w linii prostej na południe wznosi się szczytowy wulkan Tendürek (3584 m npm).

Po drodze są ładne widoki na tutejszy kolorowy wulkaniczny krajobraz. W odpowiednich miejscach są małe pudełka.

Po dwóch godzinach wspinaczki z pałacu dotrzesz do najwyższego punktu tej wycieczki – na płaskie trawiaste siodło (2440 m n.p.m.), skąd masz już widok na góry w Iranie (to tylko około dziesięciu kilometrów dalej). Jeśli nadal masz siłę, możesz spróbować wspiąć się na szczyt góry powyżej siodła, czyli około 200 metrów.

Tuż pod siodłem nasza ścieżka łączy się z zakurzoną polną drogą i po około półgodzinnym marszu ukazuje się niesamowita panorama obu Araratów. Ararat (5137 m npm) ze swoim zlodowaconym szczytem jest jednym z najpiękniejszych wulkanów na świecie. Nieco dalej jest niżej, bez śniegu, ale znowu ze stromymi zboczami – Malý Ararat (3925 m npm).

Okoliczne pochodzenie wulkaniczne można zobaczyć w otaczającym krajobrazie. Z odsłoniętych warstw tufu jest dużo kurzu. Stopniowo pojawiają się oznaki osadnictwa ludzkiego.

Po 8,5 kilometra marszu od pałacu (ok. 3 godziny) dotrzesz do pierwszej kurdyjskiej wioski Dostali (2030 m n.p.m.), gdzie bez satelitów i przewodów z prądem poczujesz się, jakbyś wrócił gdzieś do Średniowiecze.

Kobiety i dzieci są oczywiście zaciekawione samotnymi nieznajomymi spacerującymi po ich wiosce.

W wiosce nie ma wodociągów, więc po wodę trzeba iść ze sztucznymi beczkami. Ta pani ma polepszacz w postaci spacerowego zbiornika na wodę :-)

Zakurzona droga z Dostali nadal porusza się po zboczu i znika w złym kierunku. Podążaj ścieżkami prosto na zachód. Celem jest koryto rzeki prowadzące do wioski Noreşin. Po drodze oprócz skał wulkanicznych jeszcze jeden ładny widok na Ararat.

Nawet pod górami trzeba nieść wodę, która nie wygląda już tak atrakcyjnie jak kilkaset metrów wyżej.

Po niecałych czterech kilometrach zejścia z Dostali dotrzesz do kolejnej wioski Noreşin, położonej tuż przy głównej drodze łączącej irańską granicę z Doğubayazıt. Wtedy wystarczy tylko złapać autostop i mieć nadzieję, że ktoś cię zabierze z powrotem. Jedyną rzeczą, która może cię przestraszyć podczas tej wycieczki, są duże psy pasterskie w wioskach po drodze. Więc zdecydowanie nie ma kija w dłoni.