Wędruj przez przełęcz Kongma la

Na szczęście częste poranne mgły nad Lobuche zwykle rozpuszczają się wraz z pierwszymi promieniami słońca, co jest idealne na rozpoczęcie wędrówki do Chhukhung. Wznosi się stromo po przekątnej na południowy wschód do moreny lodowca Khumbu, z której również można podziwiać ładny widok na Lobuche. Oczywiście wszechobecne Pumori unosi się ponad mgłą.

Po wejściu na morenę nie pozostaje nic innego, jak przejść przez szeroki na ponad sześćset metrów lodowiec Khumbu. Na szczęście nie ma problemu z trzymaniem się drogi, ale w niektórych fragmentach we mgle byłoby naprawdę ciężko. Jednak kilka osób zniknęło już podczas złej pogody. Ostatnie piękne widoki na Pumori i cały korytarz otaczających gór otwierają się z polodowcowej autostrady. Kala Patthar wygląda stąd naprawdę nieistotnie.

Po drugiej stronie piękny szczyt Cholatse i szczyt Taboche.

Większość turystów przeklina wtedy na skraju moreny, ile niepotrzebnych metrów muszą z niej ponownie zejść. Następny krok w siodle to tylko kwestia fizyki. Okropny kryzys, ale bez technicznych pułapek. Po drodze z pozostałości po lodowcu Pokalde będzie huczał strumień, więc uzupełnienie wody nie stanowi problemu. Podczas przerw można podziwiać coraz bardziej panoramiczne widoki wioski Lobuche, a zwłaszcza rozwidlonej góry o tej samej nazwie z kilkoma szczytami za nią, w tym majestatycznym Cho Oyu 8000-metrowym i Ngozumpa Kang prawie 8000-metrowym. Pięknie jest zobaczyć, że fakt, że Nepalczycy zaliczali go do tak zwanych „szczytów trekkingowych”, nie świadczy wcale o trudności wspinaczki. Wspina się jak świnia. Za tym idzie taka „antresola”, idealna na przekąskę, skąd dalsza kontynuacja podróży wydaje się znacznie gorsza.

Ściana z naszym siodłem wygląda jak prawdziwa pionowa ściana, a przed nami stromy gruz. Na szczęście nie jest tak gorąco – nad gruzowiskiem są całkiem fajne zakręty. Po prawej stronie szczyty Pokalde (5806 m npm) i (5741 m npm).

Nawet dla dobrze zaaklimatyzowanych turystów strome podejście na wysokość 5500 metrów z pełnym polem jest nie lada wyzwaniem. Najgorsze jest ostatnie kilkadziesiąt metrów – wspina się po kamiennym polu, pokrytym już zamarzniętym śniegiem. Tak więc tylko tutaj, tuż przed szczytem, trzeba nieco uważać na każdym kroku. Jednak trzepoczące serpentyny i obiecane nierealne widoki po drugiej stronie bardzo nas motywują do osiągnięcia tego wejścia.

Wspaniały widok z siodła niemal powala turystę na kolana, Dablam (6814 m npm) i wiele innych.

Tę piękną scenerię dopełnia ogromne błękitne jezioro zaledwie kilkadziesiąt metrów pod siodłem. Można się zastanawiać, dlaczego prawie nikt tu nie chodzi, skoro widoki są prawie porównywalne z tymi z Kala Patthar.

Ostry grzbiet wznosi się od siodła na główny szczyt Pokalde (5806 m npm), który również należy do oficjalnej nepalskiej listy „szczytów trekkingowych”. Ale ten, kto się tam wybiera, zwykle nie dostaje pozwolenia, bo nie ma nikogo, kto by nad tym panował. Jednak łatwiejsza droga na szczyt nie prowadzi stąd, ale z jeziora. Stamtąd kolejna ścieżka wspinaczkowa prowadzi wokół pozostałej części lodowca Kongma na szczyt Kongma Tse (5820 m nad poziomem morza).

Długie zejście do Chhukhungu rozpoczyna się zejściem na wysokość dziewięćdziesięciu metrów stromą ścianą do pięknego bezimiennego jeziora (5434 m npm), które jest jednym z najwyższych na świecie. Niesamowitą siłę natury prezentuje tu samotny kwiat kwitnący między kamieniami. Za jeziorem znajduje się przerwa terenowa, skąd widać, jak droga wije się na straszne odległości i głębokości, dokładnie naprzeciw słynnego górskiego piękna Ama Dablam.

Opada przez bardzo szeroką dolinę, która niegdyś była przystosowana do przedstawiania jej gigantycznego lodowca. Zejście jest naprawdę niekończące się. Z biegiem czasu krajobraz staje się nieco bardziej przyjazny. Za połączeniem czarnych, zlodowaciałych skał i prawie łąk znajduje się gigantyczna ściana Nuptse, która jest nieco matowa w porównaniu z innymi górami w okolicy. Przy małym wodospadzie jest idealnym miejscem na przyjemny relaksujący przystanek.

Nadal opada przez dolinę naprzeciw króla gór, Ama Dablam, wokół którego szczytu przelatują duże ilości chmur. To piękny teatr. Na mapie narysowana jest tylko droga do Bibry (4570 m npm), co oznaczałoby dodatkowe 160 metrów dodatkowego zejścia, a następnie ponownego wjazdu do Chhukhung. Na szczęście można skręcić na trawersowy szlak, który przecina trzy odnogi dawnego lodowca Nuptse wypływającego z góry o tej samej nazwie i wygodniej dotrzeć do celu. Podróż zajmie około 7,5 godziny z miłością w siodle i przerwami. Jednocześnie to tylko około 11km, 700 w górę, 900 w dół. Z punktu widzenia orientacji zdecydowanie lepiej jest wyruszyć z Lobuche niż odwrotnie. Nawet w sezonie zdarzają się dni, kiedy nie musisz spotykać się z nikim przez cały dzień.