Podejście na siodło Kara Torek

Ten most jest ważnym znakiem na drodze, bo trzeba skręcić w kanion rzeki Tekeloški, który wznosi się do siodła, droga jest niepozorna i prawie niezakłócona, więc śladów prawie nie widać i trzeba iść głównie zgodnie z intuicją.

Szlak jest bardzo słabo widoczny, szczególnie w dolnej części kanionu, ale po kilku metrach okaże się, że nie ma drugiej drogi do skrętu i nadal trzeba się wspinać między pięknym i zielonym brzozowym lasem.

Ponieważ jesteśmy na terenie chronionym, przez cały czas wspinaczki po drodze są zwalone drzewa.

Rzeka tworzy po drodze wiele ciekawych formacji.

Oglądając się za plecami, widzimy piękne lasy, które pokrywają całą dolinę rzeki Kucherla i jednocześnie okoliczne zbocza.

Droga stopniowo się pogarsza i przebiega przez gruzowiska, na których spod stóp wybiegają kamienie, a przy podchodzeniu należy zachować szczególną ostrożność.

W wyższych partiach trekkingu udajemy się do lasu sosnowego, w którym występuje duża ilość borówek, dzięki czemu jest doskonała okazja do zatrzymania się i uzupełnienia energii.

Po 6 godzinach wspinaczki rozbiliśmy namioty i rozbiliśmy obóz, gdyż spanie na wyżej położonych terenach bez roślinności nie byłoby najszczęśliwszym rozwiązaniem.