Podejście na Pic de Tristaina

Punktem wyjścia wycieczki jest parking Coma d´Arc na samym końcu drogi CG-3 prowadzącej z el Serrat. Z tego miejsca można dostać się na wiele okolicznych szczytów – takich jak Punta de Peiraguils, Pic de Caraussans, Pic de Cabanyó, Pic de Cataperdis i inne. Czeka nas jednak najwyższy z nich, Pic de Tristaina. Parking znajduje się na wysokości około 2200 m n.p.m., więc wysokość, która jest przed nami nie przyprawia o zawrót głowy. Przy parkingu znajduje się również restauracja – jedyna opcja na poczęstunek na trasie. Z parkingu droga najpierw lekko się podnosi. Po około piętnastu minutach marszu i wspinaczki na około 100 metrów pojawia się przed nami cel naszej podróży (po lewej). Po prawej stronie znajduje się cypel sąsiedniej góry Pic de l'Albeille.

Stąd różne zakręty stopniowo oddzielają się od drogi, niektóre oznaczone, inne nie. Niektóre prowadzą również do jeziora Estany Primer, które jest teraz pod nami.

O ile Estany Primer leży trochę na uboczu naszej trasy (ale na pewno warto się przespacerować), o tyle kolejne jezioro Estany del Mig leży bezpośrednio na trasie.

Niedaleko Estany del Mig znajduje się kolejne i tym razem ostatnie jezioro, które obejdziemy (jeśli nie policzymy jeszcze jednego małego jeziora nieco wyżej – Llacuna Superior). Estany de Més Amunt to nie tylko najwyższe, ale i zdecydowanie największe z trzech jezior. Jak dotąd był to bardziej przyjemny spacer, dalsza część podejścia będzie dużo trudniejsza.

Jesteśmy teraz nieco ponad 1,5 km od szczytu, ale wciąż ponad 500 metrów nad poziomem morza. Początkowo ścieżka wznosi się stosunkowo lekko, nad jeziorem Llacuna Superior przez chwilę prowadzi nawet prawie wzdłuż równiny, ale wkrótce zaczyna się prawdziwa wspinaczka górska. Nachylenie znacznie się zwiększa, teren pogarsza się iw kilku miejscach przechodzenia zamienia się we wspinaczkę. Im wyżej jesteśmy, tym bardziej otwiera się widok na dolinę pod nami i otaczające ją ze wszystkich stron góry.

Po trzech godzinach jesteśmy na szczycie. Nie znajdziemy tutaj żadnego krzyża, ale górna książka jest tutaj ukryta. Widoki zapierają dech w piersiach, zarówno z powrotem do Andory, jak i po drugiej stronie grzbietu, do Francji. Dookoła wznoszą się szczyty gór.

Patrząc na zachód widzimy Étang de la Oussade po stronie francuskiej, powyżej szczyt Pic de Malcaras, aw tle zapewne (bez gwarancji) masyw na granicy Francji i Hiszpanii z kilkoma trzema tysiącami szczytów (Pica d ' Estats, Punta Gabarró, Pic Rodó z Canalbona).

Nawet po stronie francuskiej w dolinie poniżej szczytu znajduje się kilka jezior. Po lewej wspomniany już Étang de la Oussade, w środku Étang Fourcat a za nim Petit Étang Fourcat

Można też zejść ze szczytu na stronę francuską, ale ponieważ ogranicza nas fakt, że musimy wrócić na parking, z którego wyszliśmy, pozostaje nam tylko wrócić tą samą drogą. Alternatywnie, nad jeziorem Llacuna Superior, skręć w prawo w drogę Circ de Tristaina, która omija Estany de Més Amunt i Estany del Mig z przeciwnej strony. Ostatnie zdjęcie zostało zrobione z miejsca tuż pod szczytem. Poniżej widać Estany del Mig, za nim parking a nad nim część ośrodka narciarskiego na przeciwległym zboczu poniżej szczytów Cap de la Coste Grande, Pic de Cataperdis i innych.