Podejście do północnego Alpamayo BC

Wyraźny szlak z obozu Jancarurish (4210 m npm) prowadzi do częściowo pękniętej moreny laguny Jancarurish, a następnie podąża za strumieniem, który opływa tę morenę od strony zachodniej. Patrząc wstecz, szczyty grzbietu Milluacocha są dobrze widoczne.

Po około godzinie bardziej stromego podejścia dotrzesz w końcu do krawędzi moreny Zalewu Jancarurish (4300 m npm), która pełni funkcję ładnego punktu widokowego. Stąd Alpamayo wygląda naprawdę pięknie, ale można by się spodziewać po tej górze czegoś bardziej monumentalnego. Od strony północnej wygląda jak mała końcówka wystająca ponad grzbiet. Z dawnego lodospadu nad laguną pozostała tylko czysta skała.

Patrząc wstecz, wyraźnie widać główną drogę wzdłuż moreny, krótki objazd do punktu widokowego na lagunę i inne alternatywne ścieżki wzdłuż krawędzi iw dół do laguny. Ścieżki prawdopodobnie wydeptali fotografowie poszukujący idealnej kompozycji. Na horyzoncie widać siodło Gara Gara, słynące z tego, że pogoda nad nim dość często psuje i wieje silny wiatr. Przeprawa przez to siodło zwykle czeka na turystów piątego dnia trekkingu.

Z ponad 200-metrowej laguny na turystę czeka strome podejście na płaskowyż. Wysiłek jest nagradzany ciągłymi, pięknymi widokami na Alpamayo. Klasyczna fotograficzna zasada wczesnego wstawania z pewnością tu nie obowiązuje, gdyż ta zachodnia część góry zaczyna się rozświetlać dopiero wraz z nadejściem dnia.

Po kolejnej godzinie wędrówki ostatecznie wspina się na odludny płaskowyż (4550 m npm). To kończy poglądy Alpamayo. Więc, trochę paradoksalnie, nie pochodzi z bazy, która jest po prostu tak interesującą fabułą, że góry w ogóle nie widać. Dużą zaletą jest to, że wznosi się wzdłuż czystego strumienia, więc nie ma problemu z wodą.

Jest bardzo wygodny przez chwilę po pampasach bez znaczącego wynurzenia. Horyzont jest zdominowany przez potężne Santa Cruz i mniejszą górę Abasraju.

Chociaż Abasraju nie jest tak dominująca jak Santa Cruz, nadal jest jedną z ładnych gór.

Po półtorej godzinie marszu wzdłuż pampasów dotrzesz do miejsca (4700 m npm), w którym zbiegają się moreny dwóch sześciotysięczni­ków – Nevado Santa Cruz i Quitaraju. Tu zaczyna się najtrudniejsza część tej wyprawy – bardzo strome podejście na szczyt moreny.

Wspinając się po nieprzyjemnej morenie, rozciąga się ładny widok na Santa Cruz Chico. Z tej strony wygląda bardziej monumentalnie niż od południa laguny Yuraccocha.

Nagrodą za brzydkie wejście na morenę jest piękny widok na bezimienną lagunę (4865 m npm). Idealne miejsce na przekąskę i chwilę odpoczynku przed końcowym wyjściem.

Po kolejnej godzinie jazdy wzdłuż moreny skalistej dociera się wreszcie do ostatniej płytkiej laguny (5025 m npm). Stąd już wygładzona ściana lodowca ostro wznosi się na szczyt góry. Dla turystów najwyższe miejsce tego trekkingu, na które można się wspinać.

Widoki na okoliczne góry z wysokości pięciu tysięcy są absolutnie wspaniałe.

Lokalni giganci górscy.

Niebieskie oko laguny wokół zwietrzałych gruzów. Droga powrotna do obozu jest szybsza. Zajmuje to maksymalnie trzy godziny. Trzeba wziąć pod uwagę, że jest to bardzo odległy teren, na którym nawet w sezonie nie spotkasz tu kilku dni.