Wycieczka Cullicocha - Quebrada Alpamayo

Z kempingu nad laguną Cullicocha (4620 m n.p.m.) ścieżka prowadzi najpierw na północ wzdłuż jej brzegu, a następnie wspina się na siodło Osoruri. Czeka Cię nieco ponad dwieście metrów wysokości, więc nie ma nic ekstremalnego. Z biegiem czasu widok laguny kończącej się w masywie Santa Cruz stale się poprawia (patrz zdjęcie wstępne do fotorelacji), ale słońce jest wprost na Ciebie, więc lepiej być tutaj na sesję zdjęciową w późnym popołudniem. Możesz również zobaczyć proste pole namiotowe nad brzegiem laguny i ścieżkę spacerową, którą tam wczoraj wybrałeś.

Bezpośrednio nad tobą wznosi się spiczasty nienazwany szczyt (5312 m n.p.m.) z pozostałościami lodowca.

Jeśli nie możesz się doczekać niesamowitych widoków z najwyższej przełęczy podczas całej tej wędrówki, to się mylisz. Gdy Laguna Cullicocha zniknie w głębinach poniżej, przejdziesz przez teren, który przypomina raczej mały wąwóz niż przełęcz.

Kilkaset metrów dalej zaczyna się wreszcie otwierać widok na grzbiet Milluacocha, otaczający quebrado Alpamayo od północy.

Widoki na Nevado Milluacocha z różnych punktów widzenia będą Ci towarzyszyć przez resztę tego etapu trekkingu.

Droga opada przez około 30 minut do ramienia skalnego, skąd widać drugą w ciągu dnia przełęcz Vientunan (4770 m npm). Zanim jednak do niego dotrzesz, będziesz musiał przemierzyć długie skaliste zbocze, na którym kiedyś znajdował się lodowiec. Oznacza to zejście na ok. (4540 m npm), a następnie wznoszenie się na te metry z powrotem.

Podróż na przełęcz zajmuje około godziny marszu. Mniej więcej w połowie drogi istnieje możliwość obozowania (campamento Osoruri), jeśli wybierzesz się na ten trekking, na przykład odwrotnie lub oczywiście z innego powodu.

Z siodła wiedeńskiego rozpościera się prawdopodobnie najpiękniejszy widok na cały grzbiet Nevado Milluacocha.

Najgorsza część tego etapu czeka z przełęczy Vientunan – długie zejście na dno doliny quebrada Alpamayo (zejdziesz ponad 750 m n.p.m.).

Po zejściu do doliny ścieżka prowadzi mniej więcej po poziomicy kilka metrów nad rzeką. Na początku jest tylko kilka budynków i pól, a potem jest ostateczny koniec cywilizacji. Cała dolina to trochę pułapka, na wypadek gdybyś miał problemy zdrowotne lub coś się wydarzyło. Z kanionu nie można zejść, a po obu stronach wysokie siodła są z czasem nieprzejezdne. Częstotliwość innych turystów minimalna. Są dni, kiedy nawet nie spotkasz tu zwierzęcia. Licz na to, zanim tu przyjedziesz.

Na trzy i pół kilometra przed końcem tego etapu znajduje się ładny płaskowyż z rzeczką. Zwykle też można tu spotkać pasące się krowy. Grzbiet z Alpamay powoli wyłania się na horyzoncie.

Przy dobrej pogodzie w końcu zobaczysz pierwsze trzy szczyty grzbietu, w tym Alpamayę. Jednak prawdą jest, że z tej północnej strony iz większej odległości jego wierzchołek wygląda na nieco niewyraźny.

W końcu jesteś na końcu tego etapu, w obozie Jancarurish (4210 m n.p.m.). Niesamowite miejsce z pięknym widokiem na Alpamayo i inne szczyty w okolicy.