Artykuł Park Narodowy Dartmoor

Przy wejściu do parku podróż zaczyna się najpierw od zielonych pastwisk pełnych owiec. Ścieżki prowadzą między tymi pastwiskami i są wyłożone wysokimi żywopłotami. Jazda tymi drogami jest malownicza i jednocześnie pełna adrenaliny, bo na krętej drodze o szerokości 1 samochodu nie widać przez płot, czy za zakrętem jedzie do Ciebie samochód. Zależy to wtedy od tego, kto znajduje się bliżej punktu mijania i kto będzie musiał cofnąć się w wąskiej przestrzeni.

Jeśli chcesz zapalić się patrząc na małe owieczki biegające wesoło po włóczniach parku, to polecam skorzystanie z przedłużonego weekendu w okresie Wielkanocy. Po prostu nigdzie nie znajdziesz takiej dawki słodyczy.

Bajkowy klimat nadaje krajobrazowi szereg kamiennych mostów, które prowadzą przez niezliczone mniejsze i większe rzeki i strumienie, bez których trudno sobie wyobrazić ten południowo-wschodni kraniec Anglii. Znajdziesz tu wiele zachowanych mostów wykonanych z dużych kamiennych płyt z czasów starożytnych, które są jedynie atrakcją turystyczną. W wioskach Darteet czy Stonebridge można podziwiać takie relikty mostów, czy to w całej ich urodzie, czy częściowo zniszczone, jak tutaj na zdjęciu stojącym przed kamiennym łukiem, który nadal działa w porównaniu ze starszym kolegą.

Warto się zatrzymać na krótkie podejście i spacer do masywu skalnego Sharp Tor, który wznosi się dominująco na wzgórzu. Skały popękane w poziome pęknięcia tylko zachęcają do wspinaczki lub boulderingu. Sharp Tor zapewnia 360-stopniowy widok krajobrazu na mieszankę zielonych pól, wrzosowisk i zalesionych do­lin.

Anglia i Szkocja są często odwiedzane ze względu na występowanie menhirów. Najsłynniejsze Stonehenge znajdziesz na obrzeżach Londynu, ale nie spodziewaj się, że będziesz tam sam. Z drugiej strony będziesz miał na przykład ten mniejszy krąg menhirów leżący pod masywem Sharp Tor (w tle) tylko dla siebie.

Nieco dalej za masywem skalnym znajdujemy sztucznie utworzony zbiornik wodny, który pomaga krajobrazowi lepiej radzić sobie z licznymi tu licznymi strażnikami.

Prawdziwą perłą zapomnianą w środku Dartmoor jest dawny kamieniołom, który zostaje zrekultywowany, a jego środek zalany jest szmaragdowym jeziorem. W dawnych czasach z kamieniołomu prowadziła tu niewielka linia kolejowa, o czym dziś przypominają jedynie wycięte wgłębienia w kamieniach na ścieżce, które pozostały tu po podartych podkładach.

Wewnątrz kamieniołomu znajdziesz przyjemne orzeźwienie w ciepłe letnie dni oraz spokój i wypas dla oczu, gdy czysta woda w stawie zmienia kolor na szmaragdowy. Samo wejście przypominało mi bramy Mordoru Władcy Pierścieni tylko w dzień iw pełnej gamie kolorystycznej.

Tylko kilku ostatnich Mohikanów z budynków, które służyły pierwotnemu przeznaczeniu, pozostaje przed samym kamieniołomem. Niegościnna natura na swój sposób radziła sobie z masywnymi kamiennymi budynkami. Skręcenie budynków sprawia więc dramatyczne wrażenie, gdy widzimy je osadzone w zieleni w słoneczny dzień.

Pozostałości okolicznych zabudowań kamieniołomu i jego głównej bramy wjazdowej przypominają jedynie stojące kamienie nadgryzione zniszczeniem czasu i lokalnymi niegościnnymi warunkami.

Nawet w Dartmoor znajdziemy dziką, oryginalną rasę małych kucyków Exmoor, które można swobodnie wypasać. Nie boją się ludzi, ale nie są udomowione, więc niektóre pieszczoty czy przysmaki w postaci marchewki nie przekonują ich zbytnio.

Wokół zbiornika wodnego znajduje się kilka szlaków turystycznych, które prowadzą na szczyt wzgórza ze skałami. Widoczność w oddali jest gwarantowana. Z jednej strony widać sam zbiornik, z drugiej głęboką dolinę mętnych lasów z ryczącą rzeką pośrodku.

Nawet turystyka samochodowa w Dartmoor jest pełna pięknych widoków, ale także dramatycznych chwil. Zwykle zajmują się nimi wąskie kamienne mosty, gdzie ich szerokość jest precyzyjnie obliczana dla jednej taczki, ale żeby zmieścić się tutaj przeciętny samochód to nakrętka. Niektóre mosty mają przed sobą bramkę kontrolną, według której można sprawdzić, czy samochód w ogóle zmieści się na moście.