Jazda na Równinach Deosais

Największą atrakcją turystyczną całej Skard latem było jezioro Satpara (czasami pisane jako Sadpara), które leży zaledwie cztery kilometry na południe od miasta, więc jest dostępne również pieszo nie tylko w ramach wycieczki jeepem po równinach Deosais. . Niestety wraz z powstaniem tamy fotogeniczna wyspa na środku jeziora i otaczająca ją zielona oaza znikają. Mimo to jest to bardzo miłe miejsce na przystanek.

Dzięki stale rosnącemu zużyciu energii elektrycznej w Skardzie i okolicach, tama na jeziorze stale się powiększa, a moc elektrowni wodnej rośnie. Niestety ma to niekorzystny wpływ na otoczenie pierwotnego jeziora.

Przy bocznej drodze w dolinie, gdzie wstęp do Parku Narodowego Deosais jest płatny, znajduje się mała budka strażników.

Z punktu kontrolnego droga wznosi się, az cypla rozpościera się piękny widok na malowniczą wioskę Satpara otoczoną zieloną oazą.

Niedaleko stąd być może jeszcze piękniejszy widok na całą dolinę i jezioro Satpara w oddali.

Godzinę jazdy od punktu kontrolnego kanion zaczyna się zaciskać, a jakość drogi pogarsza się. Na początku lata pojawiają się tu pierwsze pola śnieżne (stosunkowo niskie).

Niektóre fragmenty kanionu są naprawdę malownicze – przez pustynię przepływa krystalicznie czysta rzeka, ale wraz ze wzrostem wysokości coraz bardziej zielonkawy krajobraz skalisty. Jedna z gór otaczających równiny Deosa już wygląda na horyzoncie. Z niektórych z tych gór są bardzo mało znane, ale jeszcze ciekawsze odległe widoki na cały główny grzbiet Karakorum, w tym K2, Broad Peak, Gasherbrum, Masherbrum i wiele innych niesamowitych gór.

Pakistańscy drogowcy mają tu wiele do zrobienia przez cały rok. Droga jest regularnie pokryta mniejszymi lub większymi osuwiskami z okolicznych zboczy. Drapieżne boczne potoki mogą często „zjadać” sporą część drogi podczas częstych gwałtownych, ale silnych sztormów.

Niektóre fragmenty drogi na wyższych pozycjach przypominają nieco słynne drogi śmierci – wąska droga, a pod nią nachylenie do koryta rzeki lub zaspy zmielonego śniegu.

Kanion się kończy, a patrząc wstecz można zobaczyć ośnieżone szczyty gór wokół Skard.

Nagle przychodzisz do zupełnie innego świata – równiny Deosais witają cię zaokrąglonymi grzbietami, trawą i dosłownie dywanami alpejskich kwiatów, jeśli jesteś tu wczesnym latem. Wszędzie jest woda z topniejących pól śniegu. Śniegu jest tu znacznie więcej niż w innych częściach kraju na tej samej wysokości.