Aveiro na Costa Nova

Co godzinę odjeżdża pociąg ze stacji Sao Bento ze stacji Sao Bento do Aveiro. Można do niego również dotrzeć na przeciwległym brzegu Porta w Vila Nova de Gaia. Po godzinie jazdy wysiadamy na nowoczesnym dworcu kolejowym, ale tuż obok niego podziwiamy oryginalny, stary, pokryty typowymi kafelkami zdobieniami. Tuż za rogiem wsiadamy do autobusu w kierunku Atlantyku.

Po pół godzinie jazdy autobusem jesteśmy na miejscu. Jeszcze przed pojawieniem się ruchu turystycznego istniała oryginalna wioska rybacka. Pamiątką po tym czasie są elewacje niektórych domów z typowymi pionowymi paskami.

Wioska leży na długim półwyspie między zatoką z jednej strony a burzliwymi wodami Atlantyku z drugiej. Od oceanu oddzielają ją wydmy, między którymi komfortowo poruszamy się po drewnianych chodnikach.

Spacerujemy po nieskończenie długiej plaży. Jesteśmy tu zupełnie sami w marcu: wyobrażam sobie, że w szczycie sezonu może być niezły pośpiech. W oddali wznosi się najwyższa portugalska latarnia Praia da Barra, wysoka na 62 metry.

Wracamy do wioski. Słuchamy lokalnych rad i próbujemy jeść świeże ryby. Dlatego polecam: Caldeirada, gulasz z trzech rodzajów ryb, rosół z ziemniakami, cebulą i papryką. Podawany dla dwóch osób w dużym garnku, słynne jedzenie. Vinho Verde, lekkie z przyjemną kwaskowatością, dobrze komponuje się z takim posiłkiem. Smacznego.

Kończymy dzień poza Porto w Aveiro. Kanały wodne dały miastu przydomek Wenecji w Portugalii. Wzdłuż kanałów pływają „Moliceiros”, wąskie statki, które pierwotnie służyły do transportu wodorostów z zatoki obok Costa Nova.