Aveiro naar Costa Nova

Elk uur is er een trein van Sao Bento Station van Sao Bento Station naar Aveiro. Het kan ook worden bereikt aan de overkant van de Porta in Vila Nova de Gaia. Na een uurtje rijden stappen we uit bij het moderne treinstation, maar vlak ernaast bewonderen we de originele, oude, met typische tegeldecoratie beklede decoratie. Net om de hoek stappen we op de bus richting de Atlantische Oceaan.

Na een half uur reizen met de bus zijn we er. Nog voordat het toeristenverkeer arriveerde, was er een origineel vissersdorp. Een herinnering aan deze tijd zijn de gevels van enkele huizen met typische verticale strepen.

Het dorp ligt op een langgerekt schiereiland tussen de baai enerzijds en het stormachtige water van de Atlantische Oceaan anderzijds. Het wordt van de oceaan gescheiden door zandduinen, waartussen we ons comfortabel over houten loopbruggen bewegen.

We wandelen langs het oneindig lange strand. In maart zijn we hier helemaal alleen: ik kan me voorstellen dat er in het hoogseizoen een mooie rush kan zijn. In de verte rijst de hoogste Portugese vuurtoren Praia da Barra op, 62 meter hoog.

We keren terug naar het dorp. We luisteren naar lokaal advies en proberen verse vis te eten. Dus mijn aanbeveling is: Caldeirada, een stoofpotje van drie soorten vis, bouillon met aardappelen, uien en paprika. Geserveerd voor twee personen in een grote pot, een beroemde maaltijd. Vinho Verde, licht met een aangename zuurgraad, past goed bij zo'n maaltijd. Eet smakelijk.

We eindigen de dag buiten Porto in Aveiro. Waterkanalen gaven de stad de bijnaam Venetië, Portugal. „Moliceiros“ varen langs de kanalen, smalle schepen die oorspronkelijk werden gebruikt om zeewier uit de baai naast de Costa Nova te vervoeren.