Artikel Exmoor Nationaal Park

Helemaal aan de oostkant van het park ligt het pittoreske historische dorpje Dunster. Het dominante kenmerk is een middeleeuws stenen kasteel op een heuvel. De originele middeleeuwse steegjes en huizen zijn ook bewaard gebleven op het kasteelterrein. Ook kunt u te voet naar de aangrenzende tuinen, waar een levendig beekje stroomt en een gebrul achterlaat.

Dit monumentale middeleeuwse kasteel is al te zien vanaf de toegangsweg naar de stad, omdat het op een heuvel boven de stad uitsteekt. Het vormt een onlosmakelijk decor voor de meeste uitzichten op de stad. Op de tegenoverliggende heuvel achter het dorp wordt hij vergezeld door een stenen toren van een uitkijktoren, waar een wandelpad naar toe leidt.

In het nationale park vind je talloze historische originele stenen bruggen voor voetgangers, in het beste geval en voor iets ergers voor auto's. Hun breedte is niet veranderd sinds de kruiwagens, wat veel chauffeurs niet zal bevallen. Desalniettemin geeft hun aanwezigheid in elk ander dorp de plaats een echt sprookjesachtig tintje.

Onze eerste stop in de echte wildernis van Exmoor Park was het uitzicht naar het noordoosten. Het is gemakkelijk om hier met de auto te komen, zelfs als de weg blind is, dus het was voldoende om de auto op de parkeerplaats te laten staan en alleen naar de top van Selworthy Beacon te lopen. Er zijn ook verschillende routes omheen, die een mooie wandeling door het circuit bieden en vergezichten over zowel weilanden en heuvels als de zee.

Hoewel er enkele heuvels in het park zijn, verwacht geen bergen. Zelfs vanaf de top van de heuvels die grotendeels begroeid zijn met heide, kun je de valleien inkijken, waar groene weiden zijn met schapen.

De Exmoor Pony is een historisch origineel ras van kleinere paarden dat al eeuwen in het gebied aanwezig is. Hij leeft hier vrij zonder menselijke tussenkomst. Soms kom je ze langs de wegen of parkeerplaatsen tegen, maar ze laten zich niet strelen. Ze zijn tenslotte alleen thuis en wij zijn alleen op bezoek, dus alle bezoekers respecteren ze.

Voorbij het dorp Porlock, dat in de vallei ligt die ernaar vernoemd is, slingert de weg hoog terug naar de bergkammen. De auto's snuiven gewoon de kronkelige smalle wegen in en passeren bijna tegen de aanraking van de rechter spiegels. Maar deze inspanning wordt verzilverd door de aanblik van een magische hoefijzervormige baai en eindeloze heidevelden. We passeerden veel gebieden die door vuur waren afgebrand. Helaas is de Engelse gewoonte om te picknicken niet beperkt tot koude broodjes.

Een rit door het nationale park over kronkelende wegen langs de bergkammen is een ervaring die in je geheugen gegrift zal staan. Het is alleen nodig om aandacht te besteden aan de alomtegenwoordige en loslopende schapen, die vaak in vrede grazen op een stuk gras langs de weg.

De brede met gras begroeide oevers rond de rivierbedding worden zowel door de lokale bevolking als door toeristen gebruikt als een kleine riviera. Het waait hier niet zoals op het strand aan zee. Naast vele souvenir- en ijswinkels, vind je er een historische kabelbaan, die allemaal op waterkracht is en je naar een uitzicht over de stad brengt.

Als uit een documentaire over de Engelse heide en brede hellingen, voelden we ons toen we de hooglanden passeerden van het noordelijke uiteinde van het park naar het zuiden, waar we op weg gingen naar het volgende Dartmoor National Park. De lokale bevolking komt hier ook met een transportwagen, waar ze hun pony hebben, en gaat er vervolgens mee verder op een rit door dit godverlaten landschap, zoals gesneden uit de romans van de Engelse schrijvers Jane Austin en anderen.