Beklimming naar Saykogel vanuit het westen

Het eerste deel van de mars is vanuit dit oogpunt vrij duidelijk: vanaf de berghut Hochjochhospiz (2.412 m boven zeeniveau) moet je meer dan 100 meter afdalen naar de brug over de roofzuchtige beek Hinteriesbach. En dan weer dezelfde hoogtemeters om dit uitzichtpunt weer te beklimmen. Daarom klimt de overgrote meerderheid van de toeristen die de berg vanuit het oosten zijn overgestoken en niet van plan zijn om in Hochjochhospiz te slapen, er zelfs niet naar toe en een klein verhard pad afdalen door de Rofental-vallei direct langs de beek. Chalet Hochjochhospiz is ook een startpunt voor vele andere wandelroutes, zoals de top van de Mittlere Guslarspitze (3.128 m boven zeeniveau), het huisje Vernagthütte (2.755 m boven zeeniveau), het huisje Schöne Aussicht hütte (2.842 m boven zeeniveau) niveau) en vele anderen.

Het verwarmde gras op de uitkijk nodigt uit om te ontspannen. Niet alleen de Hochjochspitz-hut is vanaf hier te zien, maar ook de kleinere top van de Mutspitze, waarachter het meest gletsjerde deel van de hele Ötztaler Alpen begint.

Op 2470 meter boven zeeniveau is een kruispunt. Wie naar Saykogel stijgt, steekt hier de Hochjochbach over en begint het dal te beklimmen. De anderen hebben nog ongeveer 5 kilometer over naar het huisje Schöne Aussicht in Italië. Het startpunt van deze tour – Hochjochhospiz – is nog steeds aan de horizon te zien.

De Hochjochbach-stroom is behoorlijk roofzuchtig – vooral 's middags op zonnige dagen, wanneer er voldoende water is van smeltende gletsjers.

De beklimming is aanvankelijk slechts geleidelijk zonder bochten voor de grote man, wat een goed referentiepunt is, vooral bij slechter weer. Vanaf hier begint de weg de eindeloze rotsachtige hellingen op te kronkelen als de overblijfselen van een gletsjer. Het landschap is desolaat en zelfs deprimerend.

Na twee uur wandelen vanaf Hochjochhospitz en toenemende hoogte, worden de uitzichten breder – de hoogste berg van Tirol – Wildspitze – mooi te zien.

Ten slotte is er een kruispunt bij de afrit – ongeveer 3000 meter boven de zeespiegel. Het klimpad stijgt naar de gletsjer en gaat naar het Finailjoch-zadel (3280 m boven zeeniveau). Andere toeristen stijgen verder naar Saykogel. Er zijn prachtige uitzichten vanaf de bergkam, vooral naar het zuiden op de „ijzige wereld“, waaruit de grote zwarte piramide van Finailspitze oprijst.

De vooruitzichten zijn echt de moeite waard.

Doordat de laatste beklimming het karakter van een heuvelrug heeft, zijn er aan beide kanten nog mooie uitzichten. Aan de andere kant is deze tour niet geschikt voor mensen met duizeligheid en zonder een bepaalde stap.

Zelfs aan de andere kant van de bergkam is een ijsveld genaamd Kreuzferner, zij het op kleinere schaal.

Ascent ridge in al zijn glorie. Gletsjer bekleed aan beide zijden. Hoge loodrechte muren aan elke kant – de meest veeleisende passage van de hele oversteek van deze berg.

Na zo'n 3,5 uur klimmen zitten we een paar meter onder de eigenlijke top van de berg in het zadel. Eindelijk zien we aan de andere kant van de prachtige berg Similaun. We hebben nu twee opties – terug naar de Hochjochhospiz hut en terug afdalen door het Rofental of „de berg oversteken“ en afdalen naar de Martin Busch hut en terug naar Vent door het Niedertal.