Wycieczka po rzece Kukenán - podnóża Roraimy

Dość często pada tu w nocy, zwłaszcza bezpośrednio nad górami stołowymi, które przyciągają chmury jak magnes. Widoki z obozu są naprawdę piękne.

Dzisiejszy dzień jest znacznie bardziej pożywny podczas wspinaczki niż wczorajsze przekroczenie sawanny. Patrząc wstecz, możesz zobaczyć grzbiet z kaplicą, którą przeszedłeś wczoraj.

Góra Stołowa Roraima wydaje się coraz bardziej nieprzejezdna w miarę zbliżania się do niej. Dodatkowo chmury nadają mu naprawdę tajemniczy charakter

Im bliżej góry, tym bardziej stroma wspinaczka. Sawanna wydaje się rozciągać w nieskończoność.

Po mniej niż trzech godzinach dotrzesz do Base Camp Roraima, położonego zasadniczo na skraju lasu otaczającego Górę Stołową. Stąd widać drogę prowadzącą bezpośrednio do ściany góry. Ci, którzy wolą wolniejsze tempo, mogą tu rozbić biwak, ale po krótkim odpoczynku najlepiej udać się dalej na górny płaskowyż – zaoszczędzisz cały dzień.

Podejście na ścianę Góry Stołowej i dalej na szczyt to najtrudniejsza część drogi z widokiem, zwłaszcza w deszczu może być bardzo śliska. Jednak miejscowi przewodnicy często mają bardzo słaby sprzęt turystyczny i sobie z nim radzą.

Okolice Góry Stołowej są zupełnie inne niż jałowa sawanna, którą spacerowałeś półtora dnia wcześniej. Drzewa, rośliny, motyle i woda. Przed ludzką działalnością wyglądało tak wszędzie.

Jesteś prawie w zasięgu góry i wciąż myślisz o tym, dokąd prowadzi ścieżka. Ściany wydają się takie strome i nieprzejezdne. Szlak prowadzi jakby przez „zielony balkon”, który doskonale widać na zdjęciu.

Na koniec zbliżasz się do pionowej ściany, skąd prowadzi wejście na ostatnie wejście