Artykuł Wycieczka po Erewaniu

Erywań leży na granicy z Turcją i oferuje wspaniały widok na górę Ararat, którą Ormianie uważają za własną, mimo że znajduje się na terytorium Turcji. W Parku Zwycięstwa nad miastem znajduje się park rozrywki z wieloma atrakcjami.

W parku jest jeszcze jedno ciekawe miejsce. Najpierw Muzeum Ministerstwa Obrony – Muzeum Zwycięstwa, które zostało poświęcone bohaterskiemu ludowi Ormian z czasów II wojny światowej. Dużą część II wojny światowej poświęcono obecnie walkom o Górski Karabach w latach 1988–1994.

Z Parku Zwycięstwa w kierunku zachodnim za około pół godziny dojdziemy do kolejnego pięknego widoku na całe miasto, obszar tzw. Kaskad. To zdecydowanie nie jest nudny marsz, lokalne realia są ciekawe.

Tę nową, nowoczesną część stolicy można podbić na zewnątrz pojedynczymi kaskadami i cieszyć się widokiem na centrum miasta. Ale szkoda byłoby zapomnieć o drugiej możliwości, ponieważ wewnątrz kaskad jest wiele ciekawych rzeczy.

Schody ruchome prowadzą nas do poszczególnych stopni, na których znajdują się instalacje sztuki współczesnej i różne obiekty. Istnieje również ukryta biblioteka publiczna z kawiarnią i sklepem z pamiątkami.

To nie jest piękne miejsce, to jest mocne miejsce. Każdy, kto odwiedza Erewan, powinien tu przyjechać. Pomnik z wiecznym ogniem i wewnętrzne instalacje upamiętniają pierwsze wielkie ludobójstwo XX wieku, o którym wciąż niewiele się mówi.

Wewnątrz muzeum znajduje się wiele dokumentów i zdjęć upamiętniających niewiarygodne 1,5 miliona Ormian ofiar.

W wielu miejscach miasta znajdują się obiekty przypominające czasy, gdy kraj był częścią ZSRR, klasyczna koncepcja rzeźby miesza się z koncepcją nowoczesności. Jest też meczet, który odwiedzają liczni irańscy turyści. Zachód słońca jest ładny pomimo sylwetek bloków.

Ararat to brandy produkowana od 1887 roku. Ormianie zamykają Ararat w beczkach z lokalnego drewna dębowego. Jest to przyjemnie odzwierciedlone w smaku lokalnych koniakowych aromatów wanilii i czekolady. Każdego roku dwa do trzech procent spirytusu wyparowuje przez pory drewna. Jest chłodne powietrze przesiąknięte zapachem koniaku. Odkrywam nowe uzdrowisko do leczenia dróg oddechowych.

Jeśli wybitny polityk przyjedzie do muzeum z innego kraju, firma po obejrzeniu wnętrz przekazuje mu jedną beczkę koniaku. Każdy z odbiorców może w przyszłości ubiegać się o swoją beczkę. Jeśli to zrobi, otrzyma butelki Araratu, ale nigdy samą beczkę i jej zawartość, które są własnością firmy.

Na koniec wycieczki odbywa się degustacja z przewodnikiem. Koniak ormiański ma barwę bogatego bursztynu, a im wolniej jego krople spływają po szkle, tym jest starszy. Miejscowi uważają, że małe demony siedzą na krawędziach okularów. Kiedy stukamy, zaskakują i uciekają przed tym dźwiękiem. Jeśli o tym zapomnimy, wpadną nam do okularów i się upijemy. Stukałem i pukałem…