Wejście na wulkan Bromo

Jeśli udasz się do Bromo po wizycie w punkcie widokowym, musisz najpierw zejść z płaskowyżu rolniczego sto metrów poniżej na sam dół kaldery. O dziwo, na początku nie chodzisz po wulkanicznym pyle, jak można się spodziewać, ale po trawiastej łące. Trasy prowadzą bezpośrednio do wulkanu.

Patrząc wstecz, można dostrzec masywne ściany kaldery, które w niektórych miejscach przekraczają dno nawet o 600 metrów.

Bezpośrednio przed Bromem z wulkanicznej równiny wyrasta wulkaniczny, ale już wygasły wulkan Batok. Dla tych, którzy mają więcej czasu, wspinaczka na ten wulkan może być dla niego ciekawą uliczką.

Po minięciu świątyni Pura Luhur Poten na pewno przyjdą do Ciebie hobby, oferując przejażdżkę na wulkan lub powrót do centrum dla zwiedzających. Ceny są stosunkowo wysokie. Można się targować, a jeśli zabraknie turystów to można dostać naprawdę dobrą cenę. Potem następuje sama wspinaczka po stosunkowo dobrze utrzymanej ścieżce bezpośrednio do wulkanu.

Samo wejście na Bromo jest jak marsz Mordoru od Władcy Pierścienia. Niesamowite, jak w mgnieniu oka możesz przejść ze świata pełnego zieleni do całkowicie martwego krajobrazu. Oczywiście rozsądnie jest wyruszyć na tę wędrówkę wcześnie, bo około godziny 9 chmury zaczynają przesypywać się po ścianie kaldery.

Po krótkich pięciu minutach wspinaczki jesteś w miejscu, w którym najwięcej koni czeka na Twoich klientów. Stąd po schodach na górę. Bez tego byłaby to walka z wulkanicznym gruzem i pyłem.

W końcu zostajesz nagrodzony widokiem piekła – przed tobą otwiera się widok na krater wciąż aktywnego wulkanu Bromo.

Jednak widok na krater wzmocniony balustradami to zdecydowanie nie szczyt, a miejsce, w którym większość turystów kończy zwiedzanie. Jeśli chcesz wejść jeszcze wyżej, wystarczy ostrożnie wspiąć się wąską ścieżką wzdłuż krawędzi kraterów. Jednak zataczanie się i wpadanie do krateru to prawdopodobnie ostatnia rzecz, jakiej chcesz doświadczyć w Indonezji.

Ścieżka wzdłuż grzbietu jest stosunkowo przewiewna, ale nie jest znacząco niebezpieczna, jeśli nie cierpisz na zawroty głowy.

W niewielkiej odległości znajduje się siodło między dwoma wulkanami. Jednak teren zwietrzałych grzbietów nie jest idealny do ewentualnej wspinaczki na sąsiedni wulkan.

Ze szczytu wulkanu jest ładny widok z powrotem na pobliski Batok, do wnętrza krateru. Najgorsze w całej wędrówce po grani jest to, że wiatr się odwraca i znikasz w wulkanicznych oparach siarki.

Ze szczytu Brom prawdopodobnie wrócisz tą samą drogą i albo sam pójdziesz do centrum dla zwiedzających, albo pozwolisz się zabrać konno. Alternatywnie możesz iść dalej wzdłuż grzbietu do innych punktów widokowych.