Wędruj przez Mugu Himal do Dolpa

Wiosenne trzęsienie ziemi zniszczyło nawet najważniejszy pomnik w mieście … tu w tym domu zginęło podobno czterech miejscowych księży.

Nasz čundr wystartował na lotnisku w Jumle. Całkowita trasa liczyła około 330 kilometrów, w tym 25 000 metrów wysokości. To prawie kilometr dziennie :-) w górę iw dół.

Początek naszej wędrówki.

Nasza grupa na obozie pakowania. Konie poszły z nami na początku trekkingu, więc tragarze poszli lekko, ale później to się zmieniło. Konie wróciły i nepalscy chłopcy wzięli to na swoje barki.

Cudowna pogoda, wysokość około 3000 metrów … jak na razie tylko spacer.

Wioski są zbudowane na zboczu, dlatego jedyną płaską powierzchnią jest dach … i tam dzieje się wszystko, co niezbędne. Dzieci się tam bawią, wieśniacy odpoczywają na słońcu i głównie tam wysychają żniwa.

Droga z dala od wszystkiego, która prowadziła donikąd i kończyła się w lesie po około 50 metrach. Nawet nasi tragarze nie wiedzieli, co to znaczy. Ale ponieważ tragarze byli buddystami, zdecydowali, że to coś hinduskiego.

Największe i najgłębsze jezioro Nepalu. Święte jezioro, w którym pływanie i wędkowanie jest zabronione.

Na brzegu jeziora znajduje się garnizon wojskowy. Gdy tylko zaczęliśmy budować namioty, żołnierze od razu przyszli, sprawdzili pozwolenia i zwrócili uwagę na zakaz fotografowania obiektów wojskowych i zakaz pływania.

Siódmą noc trekkingu spędziliśmy u zbiegu rzek Karnali i Namlang Nadi. Obok był stary klasztor TIAR, który był pusty, więc spędziliśmy noc na dziedzińcu. Tutaj trasa zostaje zmieniona. Podobno na naszej planowanej trasie znajduje się zawalony most, więc musimy poszukać nowej drogi. Droga została znaleziona, ale czekają na nas trzy nowe siodełka na 5000 miejsc. Tak więc nieco trudna wędrówka staje się niezwykle trudna …

Powoli wspinamy się wyżej. Robi się ciemno, czasami śnieg i pogoda się pogarsza.

Nadal wzdłuż Wielkiego Szlaku Himalajskiego w kierunku Królestwa Dolpo

Panorama joo z iphonem

Zaczynamy trochę wędrować, przewodnik Narajan nie jest do końca pewien i nie spotkaliśmy nikogo od 5 dni. Na trekking mamy 13 nocy.

Pogoda się pogorszyła i nie wiedzieliśmy dokładnie, gdzie dalej. Zostaliśmy dzień, ponieważ siodło na wysokości 5450 metrów nie da się bezpiecznie przekroczyć w taką pogodę. Nawet z telefonu satelitarnego Martin dzwoni do swojej przyjaciółki Aleny Zárybnická, a co z pogodą? Zapewniła nas, że jutro o 11:00 u nas będzie prawie jasno. I rzeczywiście, następnego dnia pogoda się uspokoiła i ruszyliśmy na siodło.

Piękna sceneria, wyschnięte koryto rzeki w kierunku Dolpy.

Jesteśmy w siodle na wysokości 5600 metrów i mamy Himalaje w dłoni. W oddali widzimy Daulaghiri, Kanjirobę, Makalu a może nawet masyw Everestu. A przed nami zejście do wioski Pho. Nie byliśmy w wiosce od kilku dni … więc nie możemy się doczekać miejscowych.

Cała nasza wyprawa

Ten wygląd cię nie znudzi

Wieczorem przyjechaliśmy po zmroku i na światłach, ale rano natychmiast się obudziliśmy. Chłopcy dostali ostatnie egzemplarze Lega, które znalazłem w plecaku i byli niesamowicie podekscytowani. A kiedy im pokazałem, że potrafią zmienić zdanie, zupełnie się nie poddali :-)

Kolejny trudny dzień. Droga przez dwa siodła około 4500m. Po przybyciu do wioski zostajemy od razu przejęci przez miejscowego lamę i zaproszeni na gompę, która twierdzi, że ma 900 lat.

W drodze do świętej Kryształowej Góry i do Shey Gompa

Krajobraz, który zauroczył Petera Matthiessena, który napisał książkę The Snow Leopard, czy francuskiego reżysera i fotografa Erica Valli z filmem Himalaya Caravan. Gompa jest jedną z najstarszych w Nepalu. Jego historia sięga 734 roku.

Piliśmy nawet herbatę z miejscowym dozorcą i jego rodziną … Lama był w tym czasie gdzieś w drodze.

Przejeżdżamy przez ostatnie pięciotysięczne siodło …

Niesamowicie niebieskie jezioro. Nie wierzysz, że ten kolor … naprawdę piękny. W jeziorze nie wolno pływać, jeśli chcesz się umyć, możesz wziąć wodę, wyjść na bok i się umyć, ale nigdy w jeziorze. Wyruszamy we wsi, która leży obok klasztoru. Jest jednym z ostatnich oddanych religii BON, z której później rozwinął się buddyzm.

Powyżej widać koryto, przez które przeszliśmy. Wokół jeziora spacerowaliśmy na wysokości kilkuset metrów z prawej strony. Czasami niebezpieczna, ale cudowna podróż …

Z moim przyjacielem Dawą Sherpą, który pojechał z nami na trzeci trekking… W tle wioski w której się zatrzymaliśmy, a po lewej stronie, nad jeziorem, klasztor.

I kolejna panorama z iPhone'em.

Nie wiem, skąd nasz koordynator Govinda w Katmandu ma to połączenie z Nepalgunj. Ale samolot Cessna przywiózł ciastka do Juphal i zabrał nas na międzynarodowe lotnisko Nepalgunj. Używanie jednosilnikowych samolotów do przewozu pasażerów jest już zakazane na całym świecie, ale nie w Nepalu.

Lot Cessny był prawdziwym przeżyciem. Poziom lotu to maksymalnie 4200 metrów, więc zygzakowaliśmy między 5–6 tys.

To miasto z krajowym lotniskiem naprawdę nie jest miłe. I nie mieliśmy pojęcia, że zostanę tu prawie trzy dni.

Klasa główna …

Kulminacja czasu nastąpiła w Dasain, więc wszędzie odprawiano modlitwy, sprzedawano pomarańczowe kwiaty i rytualnie zabijano zwierzęta. Od owiec, kóz po kury. Zależało to od tego, jak bogata była rodzina, a zatem mogli sobie pozwolić na uroczyste zabicie, a następnie zjedzenie zwierzęcia. Kozy odcięły im głowy, a potem złapały ją za plecy i okrążyły koło, odmawiając modlitwy. Właściciele zapłacili za zwierzę i zabrali je do domu. Coś jak zabicie naszego karpia. Tradycja.

Nasz chundr zakończył się na trasie lotniczej z Nepaganj do Katmandu. Spędziliśmy jeszcze kilka dni w Katmandu, a następnie w Stambule i Pradze. Dziękuję Martinowi Kratochvílowi za bycie członkiem jego zespołu i wszystkim, którzy poszli ze mną i pomogli w najpiękniejszych doświadczeniach. Dziękuję za uwagę.