Wędrówka Bergkastel – Jezioro Goldseen

Po wjechaniu kolejką linową na Bergkastel (2170 m n.p.m.) należy obrać drogę nr 33. Od początku przebiega równolegle do tras rowerowych. Wokół stacji kolejki panuje dość duży ruch – jest ogromna restauracja, duży park dla dzieci (Goldpark) i mnóstwo rowerzystów, którzy dali się wciągnąć kolejnej kolejce linowej kończącej się pod szczytem Mitterkopf (do wysokość ok. 2500 m n.p.m.). Po chwili na szczęście ścieżka opuszcza ruchliwe miejsca i prowadzi przez rzadki las.

Droga nagle zakręca w gigantyczne kamienne morze. Dawno temu był tu lodowiec, obecnie pomiędzy kamieniami wyłania się czasami drzewo. Trudniejsze odcinki pokonuje się drewnianymi kładkami.

Po przekroczeniu kamiennego morza wyjdziesz nad dolinę małego strumyka. Pierwszym przykuwającym uwagę i częściowo widokowym punktem jest niewielka kaplica.

Powoli mijasz ostatnie drzewa w dolinie i wkraczasz do opuszczonego świata. Dolinę zamyka ogromna ściana skalna, na którą trzeba będzie się wspiąć. Przed tobą największy podjazd tej wędrówki. Czasami będziesz mijał gigantyczne kamienie, które potoczyły się tutaj ze szczytów wysoko nad tobą.

Droga wznosi się dość stromo. Około 2/3 wysokości to płaski kawałek trawy z pięknym widokiem na Bergkastelspitze. Wszystko to zostało tutaj wykopane przez świstaki.

Ze skalnego nasypu rozpościera się widok na całą opuszczoną dolinę, na którą się wspięliśmy. Na horyzoncie widać stację kolejki linowej i dalej w dół Nauders. Góry na horyzoncie należą już do Szwajcarii.

Najwyższy punkt tej wędrówki ma wysokość około 2600 metrów. Znajduje się tu słupek z widokiem zarówno na dolne jezioro, jak i na kolejkę linową.

Z punktu widokowego widać jezioro znajdujące się około 40 metrów pod tobą. Grzbiet nad jeziorem stanowi jednocześnie granicę z Włochami.

Jezioro jest naprawdę piękne, dlatego na pewno warto do niego zejść lub jechać dalej do drugiego, wyższego jeziora.

Droga do drugiego, wyższego jeziora jest prawdopodobnie najtrudniejszą częścią wędrówki. Ścieżka w zasadzie prowadzi po głazach i należy uważnie podążać za znakami. Bezpośrednio pod tobą, głęboko pomiędzy głazami, spotyka się niewielki strumyk.

Ścieżka zaprowadzi nas bezpośrednio do ujścia potoku z jeziora. Tuż przed nim odchodzi ścieżka na szczyt Bergkastelspitze, do którego pozostało już tylko 300 metrów wysokości.

Jeśli dolne jezioro było piękne, to górne jest jeszcze piękniejsze.

Trasa turystyczna nie prowadzi dalej. Chcąc choć trochę popatrzeć na jezioro z wysokości, trzeba wybrać trasę prowadzącą pod górę. Ale bądź bardzo ostrożny, to jeden wielki kamieniołom.

Nagrodą za nieprzyjemne podejście jest widok na oba jeziora jednocześnie.

Droga powrotna jest taka sama, ale można ją nieco przedłużyć i zobaczyć trzecie i czwarte jezioro. Tuż przed rozpoczęciem zjazdu z nasypu następuje rozwidlenie w kierunku Pedroßscharte (2816 m), Ganderbildspitze i Westlicher Mataunkopf. Jeśli pójdziesz w tym kierunku, po około 500 metrach natkniesz się na trzecie jezioro, które jest zaledwie kałużą. W oddali zobaczysz jezioro numer dwa, w którym byłeś przed chwilą, a po kolejnych 50 metrach jezioro numer cztery.

Czwarte jezioro też jest ładne, ale na pewno nie tak piękne jak dwa pierwsze.