Spacer do latarni morskiej Punta Nati

Do latarni prowadzi wąska asfaltowa droga z wyznaczonymi bocznymi pasami dla rowerzystów. Droga między kamiennymi murami jest bardzo wąska. Około 1 km przed latarnią znajduje się parking, a resztę trzeba przejść pieszo. Droga jest tak prosta, że wydaje się, że nie ma końca. Choć wygląda na to, że wylądujesz przy zamkniętej bramie, nie martw się, przed bramą można się wspiąć, a latarnię można ominąć.

Droga do latarni jest całkowicie otoczona murem, a cały teren wokół latarni jest pełen murów. Taka ilość murów jest wyjątkowa nawet na Minorce, gdzie mury są na każdym kroku. Krajobraz jest tu całkowicie suchy. Prehistoryczne zabytki można znaleźć prawie wszędzie na Minorce. Widać tu większą koncentrację schodkowych kurhanów z okresu przed Talayotem. Kurhany były najwyraźniej wykorzystywane do celów pogrzebowych.

Chociaż samej latarni nie można zwiedzać i ścieżka zaprowadzi Cię do zamkniętej bramy, nie rozpaczaj, przed bramą można się wspiąć, a latarnię można obejść ze wszystkich stron, co zresztą na pewno warto trochę wspinaczki. Improwizowane kroki zostały już stworzone przy ścianie.

Latarnia morska Punta Nati stoi na samym skraju skalistego urwiska. Zimowe fale powodują, że skała wokół latarni szybko się rozpada, a obecnie szczelina kończy się dwa metry od ściany latarni. Podczas dużych fal woda dosłownie rozpryskuje się tutaj na latarni morskiej.

W pobliżu latarni można zobaczyć okrągłe, kamienne budowle przypominające okoliczne kurhany. Są to jednak baterie artyleryjskie z czasów wojny secesyjnej.

Oprócz samych baterii, do których można wejść i wypróbować ich doskonałą akustykę, jest też wejście na klatkę schodową, której sufit jest częściowo zapadnięty, więc mniej odważna osoba nie będzie wiedziała, dokąd te schody mogą prowadzić.

W ciągu dnia w latarni Punta Nati nie spotkasz żadnych tłumów. Jest to jednak popularne miejsce do oglądania zachodów słońca.