Przejazd z Tupizy do Altiplano

Na północnym krańcu miasta znajduje się niewielki posterunek wojskowy, na którym trzeba na chwilę opuścić pojazd, a żołnierze „dezynfekują” koła jeepów. To oczywiście bzdura, ale jest za to opłata, więc poprawiona dla władz lokalnych.

Na północy są trzy drogi – do Potosi, Uyuni i nasza do San Vicente. Po chwili nasza droga gruntowa skręca na zachód i przechodzi przez dolinę utworzoną przez rzekę Palala w czerwonym grzbiecie skalnym. Wokół nas są piękne, zerodowane skalne wieże.

Rzeka Palala znacznie zmienia swój bieg w zależności od pory roku, a jej koryto pełne małych kamyków jest naprawdę szerokie. Tutejsza roślinność krzewiasta jest celem licznych stad bydła, głównie kóz. Jednak większość słynnych lokalnych formacji skalnych znajduje się zaledwie kilka kilometrów od hotelu.

W niektórych masywach górskich miło jest zobaczyć, jak zaczyna się erozja wież skalnych.

Po chwili droga oddziela się od koryta rzeki i zaczyna wspinać się po bocznym grzbiecie wyżej na odludne wzgórza. Po drodze z krzaczastej roślinności wystaje coś więcej niż kaktus.

Droga w końcu wznosi się do pierwszego siodła (3720 m npm), z którego rozpościerają się niesamowite widoki na bajkowy las z kolorowymi wieżami skalnymi El Sillar. Zwykle jest to pierwszy oficjalny przystanek na sesję zdjęciową. Jeśli pokonasz około 30 metrów pieszo po wzgórzu nad siodłem, będziesz miał również piękny widok z powrotem na całą podróż: po lewej stronie jest szeroka dolina Quebec Palala, a bezpośrednio przed tobą kolorowe grzbiety obejmujące wszystkie strony Tupiza.

Wokół siebie zobaczysz mnóstwo kaktusów – niektóre rosną tu 2–3 metry.

Najpiękniejszy widok rozciąga się aż do kolorowych wież El Sillar, przypominających bardziej znany amerykański Kanion Bryce. Piesza wyprawa z Tupizy pomiędzy tymi wieżami to jedno z niezapomnianych przeżyć / w przeciwieństwie do Bryce Canyon, tu nawet turysty nie spotkasz /.

Cały obszar doliny Palca jest stosunkowo duży, więc obejście wszystkiego w jeden dzień jest praktycznie poza zasięgiem człowieka.

Stamtąd droga wznosi się kilka zakrętów na zboczach odludnego wzgórza w kierunku Altiplano.

Patrząc wstecz, skrajnie zerodowane zbocze, do którego prowadzi ta droga, zapiera dech w piersiach. Widać też pierwsze siodło widokowe, a nad nim mini wzgórze.

Po chwili znikają nawet resztki krajobrazu „Dzikiego Zachodu” wokół Tupizy, a jeep wciąż wznosi się na opuszczonych zboczach na szczyt tego grzbietu oddzielającego dwa światy.

Droga osiąga szczyt (4365 m npm), a następnie schodzi głęboko z powrotem do rzeki. Jak okiem sięgnąć, widoczne są opuszczone grzbiety.