Podejście na Mt. Paterno

Po uiszczeniu opłaty drogowej nad jeziorem Misurina i przetarciu samochodu z serpentynami do domku Auronzo ma przewyższenie ponad 1200m. Rozpakowujemy namioty na parkingu obok domku. Jest 1:00 rano i niewiele widać z tego, co ma do zaoferowania ta okolica. Wszystko się zmienia, gdy budzi nas strażnik, pakujmy namioty, żeby rano nie chcieli oglądać miasteczka namiotowego (2 namioty). Po przebudzeniu rano pakujemy się i wyruszamy na całodniową wędrówkę po Tre Cime. Zaczynamy od Chalet Auronzo wokół Chalet Lavaredo do przełęczy między Tre Cime i Mt. Paterno. Panoramy i pogoda są jak z bajki. Jedyne, co nie pozwala nam spać, to szczyt Paterny. Prawie prostopadła skała i zastanawiamy się, czy istnieje jakaś rozsądna ścieżka zgodna z mapą. Odtąd mniej więcej zaczynamy badać, dokąd możemy się udać. Zaledwie kilkadziesiąt kroków od siodła droga prowadzi nas do jednego z wielu tuneli wykopanych podczas I wojny światowej przez żołnierzy, które prowadzą niczym sieć korytarzy pod górami. Czasami odcinek między tunelami jest zabezpieczony stalowymi linami, ale zanim przejdziemy na drugą stronę góry, wszystko jest mniej więcej w porządku. Z drugiej strony stwierdzamy, że droga stromo wspina się do siodła poniżej szczytu żwirowego chodnika, wspinamy się na górę i już jesteśmy w siodle. Co za niespodzianka, że całkiem przyzwoita ferrata prowadzi na szczyt około 100 metrów :-) Dzięki pogarszającej się pogodzie i bez sprzętu do ferraty wybieramy zejście. Choć na pierwszy rzut oka wydawało się, nie obyło się bez problemów. Na początku jest to po prostu strome zbocze przy ścianie góry, przechodzące w odsłonięte i otwarte zejście, gdzie trzymamy się zarówno lin, jak i skał, uważając, aby się nie poślizgnąć. Następnie podążaj ścieżkami przez wykopane tunele. Jak miło, kiedy na dworze zaczyna mocno padać, a my jesteśmy pokryci skałą. Gdy tylko wyjdziemy z ostatniego z tuneli, deszcz ustaje, tak że wraz z naszym przybyciem do chaty zaczyna nowe bębnienie kroplami na dachu chaty Dreizinnen. Stąd rozpościera się piękny widok na całą dolinę i Tre Cime, które są chlubą dolomitu. Droga do schroniska Auronzo ponownie oświetlona jest słońcem i cofającymi się chmurami. Po drodze ochłodzimy się w tutejszym potoku i obserwujemy pasące się dookoła zadowolone krowy.

Prawdopodobnie najpiękniejszy poranek, jakiego doświadczyłem w górach. Kiedy przyjechaliśmy było ciemno, a sylwetki gór były tylko nieznacznie zilustrowane przez księżyc, co czekało nas rano, zaparło nam dech w piersiach

Podczas wędrówki z chaty Auronzo

Bajkowa sceneria, po lewej masyw Tre Cime, Mt. Paterno

Zajęło nam dużo czasu, zanim zdecydowaliśmy się zmierzyć z przeznaczeniem bezpośrednio między tunelami a pochyłą ścieżką

Prawdopodobnie najsłynniejszy symbol dolomitu, Tre Cime lub Trzy Wieże

Strome zbocze, szutrowe, szutrowe i szutrowe, nie było za darmo, ale wrażenia mogą nie być pozytywne, zwłaszcza że jest mocne :-)

Z drugiej strony góra wygląda jak legowisko smoka z wieloma wieżami

Czasami przybywało się tu jak na inną planetę

Jeśli jesteś czujny i cichy, będziesz mógł zobaczyć świstaka, który wyraźnie gwizdał przed nami :-)

Zobacz Tre Cime i Mt. Paterno, to był niesamowity dzień pełen wrażeń i piękna przyrody