Podejście na łąki Ultar

Droga na łąki Ultar wydaje się dość oczywista – po prostu przez kanion prosto w górę, ale na pewno tak nie jest. Aby wycieczka była udana, konieczne jest wybranie właściwego startu od początku. Pierwsza droga, która może cię zaatakować, prowadzi obok kanionu irygacyjnego w starej twierdzy Baltit. Zdecydowanie nie jest to poprawne, bo wzdłuż niej dojdziesz do ujścia kanionu, który po kilkudziesięciu metrach jest praktycznie nieprzenikniony, bo wypełniony jest rzeką, patrz. zdjęcie. Prawa prowadzi wysoko pod górę, wzdłuż nowego kanału nawadniającego.

Jeśli nie chcesz wracać do miasta z kanionu i szukać właściwej drogi, możesz spróbować się wspiąć. Jest to jednak dość niebezpieczne i na dodatek dojeżdżamy tylko do starej drogi pośrodku stoku, która jest w kilku miejscach zburzona przez osuwiska i nieprzejezdna. Widok na twierdzę Baltit, Rakaposhi i całą dolinę Hunza jest niewiarygodny.

Prawa ścieżka prowadzi na północ przez stare miasto i dalej przez ogrody (Toqat Rd.). Idź dalej na północ / zdecydowanie nie skręcaj na zachód /. W końcu trafiasz na znak drogowy i wspinasz się po skalnej ścianie ścieżką wykutą w skale wysoko nad osuwiskami. Stąd już widać ścieżkę na górską łąkę Ultar.

Jeszcze zanim na pewno wejdziesz do kanionu szlakiem wykutym w skale, ciesz się niesamowitym widokiem na całą dolinę.

Część wylotu prowadząca wzdłuż kanału irygacyjnego jest przyjemna. Po drugiej stronie drugi kanał wodociągowy biegnie do sąsiednich Sultan Abad i Altit.

Samo wspinanie się na łąki wydaje się nie mieć końca – ścieżka wije się prosto w gruzach. Kanały irygacyjne stopniowo znikają głęboko pod tobą.

Po chwili jest tam rzeka. Kanion zajmuje lodowiec pokryty gruzem.

Stopniowo zaczyna pojawiać się zieleń, a wąska lodowcowa autostrada znika w głębi – w końcu widać łąki Ultar.

Daleko po drugiej stronie doliny znajduje się piękny szczyt Diran (7266 m npm). Szeroka dolina poniżej prowadzi do przełęczy Hispar la i słynnego „Snow Lake”. Szczyt przekracza dno doliny o pełne pięć kilometrów.

W końcu jesteś na łące Ultar na wysokości około 3800 m npm Więcej niż łąka, są tylko małe skrawki trawy. Chata, w której również można spać, ostentacyjnie nazywana jest bazą Ultar. Skalny szczyt po lewej stronie – Lady Finger, to najsłynniejsza sceneria z tej wyprawy.

Jeśli zbliżasz się do kamiennej ściany, z której spływa lodowiec, musisz odpowiednio przechylić głowę, ponieważ spada ona cały kilometr w niewielkim kawałku.