Podejście do wulkanu Sabyinyo

Wycieczka do Sabyinyo jest zawsze wczesnym rankiem. W końcu jest podobnie, chociaż goryle będą śledzone w parku narodowym. Kierowca odbierze Cię po raz szósty w Kisor (1920 m n.p.m.) i po drodze poprowadzi przez krajobraz rolniczy do centrum turystycznego Ntebeko (2340 m n.p.m.). Stąd widać górujący na horyzoncie wulkan Sabyinyo.

W centrum dla zwiedzających wszystko zajmuje dużo czasu w Afryce – zanim w ogóle się otworzy, dostanie eskortę (obowiązkowa dla przewodnika + ochraniacze sprzętu AK-47 rzekomo przed dziką przyrodą) i zanim się zarejestrujesz w księdze gości, itp. Więc jeśli masz tylko cztery osoby, nawet trzyosobowa eskorta pojedzie z tobą. Najmniej ruchliwa jest chyba pierwsza część drogi – idą wzdłuż porośniętej krzewami i mniejszymi drzewami równiny, na której wieśniacy uprawiali ziemię przed wysiedleniem po założeniu parku. Tutejsze wulkaniczne gleby są żyzne, więc praktycznie wszystko uprawia się poza parkiem. Następnie przechadzają się po lasach bambusowych, zanim po dwóch godzinach docierają do lasu porostowego, który jest o wiele ciekawszy.

Podczas wspinaczki od czasu do czasu przez „okno” górskiego lasu porostów zobaczysz dwa sąsiednie wulkany – Gahinga i najwyższy Muhabura.

Podejście prowadzi po bardziej stromych i błotnistych odcinkach po drewnianych drabinach różnej wielkości. Po prawej stronie będziesz miał coraz większy „spadochron” w otchłań dawnego krateru. Zbocza tego starożytnego wulkanu są całkowicie zielone, co wygląda dość malowniczo.

Pierwsza prawdziwa perspektywa jest ze szczytu, gdzie turyści w gorszym stanie lub przy złej pogodzie kończą wyprawę w góry. Stąd widać sam szczyt i najtrudniejszą część całej wspinaczki po stromym zboczu prawie zawsze po drewnianych drabinkach. Tutaj jest to idealne miejsce, aby nabrać sił i nacieszyć się widokami.

Od pre-szczytu do głównego szczytu trzeba jeszcze pokonać prawie godzinę, głównie po drabinach różnej jakości. Przy złej pogodzie niezły biznes hazardowy.

Podczas tej wspinaczki będziesz cieszyć się nie tylko pięknymi widokami, ale także ciekawą endemiczną roślinnością alpejską.

Wspinając się po drabinach, możesz cieszyć się, a nawet trochę bać się spojrzenia prosto w dół. Możesz zobaczyć w zasadzie całe podejście od dna przepaści (ok. 600 metrów pod tobą) do grzbietu na pre-szczyt, małe zejście do siodła i to ostatnie podejście.

Podobnie jak w przypadku innych wulkanów, które zapadły się w kraterze w przeszłości, Sabyinyu pozostały ostrymi prostopadłymi szczątkami.

Szczyt Sabyinya to bardzo przyjemne miejsce do siedzenia i podziwiania widoków wszystkich trzech krajów dookoła przy ładnej pogodzie. Niestety pogoda tutaj jest dość kapryśna, a szczyty spędzają więcej czasu w chmurach niż odkryte.

O dziwo, każdy kraj z góry wygląda zupełnie inaczej. Kongo wygląda na całkowicie wyludnione, ale w Rwandzie, po drugiej stronie, obok pudełka znajduje się pudełko, budynek obok budynku.

Rwanda, w przeciwieństwie do Konga, jest gęsto zaludniona. Granice parku narodowego są pięknie widoczne. Zaraz za nimi jest gęsto zaludniony krajobraz rolniczy. Zejście jest nieco krótsze, ale wspinanie się po drabinach jest bardziej nieprzyjemne.