Podejście do Hohe Geige przez Westgrat

Najdogodniejszym miejscem na rozpoczęcie jednodniowej wycieczki na Hohe Geige jest miasteczko Plangeross. Jeśli nie mieszkasz bezpośrednio w Plangeross, możesz zostawić samochód na małym parkingu między Plangeross i Weisswald, skąd rozpoczyna się Twoja własna podróż do Hohe Geige. Według wskaźnika pierwszy odcinek do Rüsselsheimer Hütte (dawniej Chemnitzer Hütte) powinien zająć około 2 godzin i jest całkiem wiarygodny. Domek położony jest na wysokości 2323 m npm a wzniesienie jezdni od parkingu to nieco ponad 700 m. Z domku jest piękny widok na przeciwległy grzbiet.

Na Hohe Geige można wejść na dwa sposoby – tzw. Normalweg lub przez punkt widokowy Gahwinden i dalej drogą Westgrat. Na znaku przy domku obie drogi są zaznaczone na czarno (trudne). Podróż wzdłuż Normalweg powinna zająć 3,5 godziny, podróż Westgrat 4 godziny – z mojego doświadczenia wynika bardzo optymistycznie, bardziej zdolni turyści mogą to zrobić w tym czasie, ale prawdopodobnie nie będą mieli czasu, aby cieszyć się wycieczką. Do około 800 m za chatą znajdują się skrzyżowania. Normalweg podobno nie był ostatnio polecany ze względu na spadające skały, więc na skrzyżowaniu skręcam w lewo do punktu widokowego Gahwinden. Droga jest tu przyjemna, bez stromego podjazdu. Na punkcie widokowym na wysokości 2647 m n.p.m. stoi drewniany krzyż i, być może trochę zaskakuje, drewniana ławka. Idealne miejsce na wypoczynek przed najbardziej wymagającym odcinkiem trasy.

Przez pierwsze kilkadziesiąt metrów ścieżka jest nadal stosunkowo łatwa, ale wkrótce zaczynają się pojawiać kamienie, gruz, bloki skalne i brukowana chodnik bezpowrotnie znika. Kijki zaczynają przeszkadzać, a nie pomagać, lepiej przypiąć je do plecaka i uwolnić ręce, które będą coraz bardziej potrzebne podczas wspinaczki. Zdjęcie (patrząc wstecz) pokazuje grzbiet, wzdłuż którego prowadzi droga.

Sam szczyt Hohe Geige nie jest widoczny przez znaczną część drogi, aż po wejściu na wyższe pozycje w końcu się pojawia (bardziej odległy szczyt z pasem śniegu).

Jednak najtrudniejszy odcinek drogi wciąż przed nami. Droga Westgrat biegnie wzdłuż grzbietu, który miejscami jest stosunkowo wąski. Aby zwiększyć bezpieczeństwo, w kilku bardziej narażonych miejscach znajdują się stalowe liny. Nie polecałbym tej ścieżki bardzo osobom cierpiącym na zawroty głowy.

Poniżej szczytu Hohe Geige znajduje się małe jezioro polodowcowe. Jednak pod koniec sierpnia 2019 r.na jeziorze pomników nie było. Niewiele też zostało z „góry lodowej”. Woda płynęła między kamieniami prosto do wnętrza skał. W tym momencie drogi Westgrat i Normalweg ponownie się łączą. Brak stawu ułatwił ostatnią część wspinaczki. Zamiast omijać pozostałości „lodowca” po prawej stronie, dokąd prowadzi standardowa droga, można było iść prosto najkrótszą ścieżką.

Podróż z Plangeross na szczyt Hohe Geige trwała około 7 godzin. Pogoda trochę się pogorszyła, ale ze szczytu nadal były piękne widoki. U góry krzyżyka znajduje się pudełko z książką, z której wynika, że tego dnia przede mną były 3 inne osoby (plus może kilka innych, które się nie zapisały).

Ze względu na ograniczenia czasowe wybrałem Normalweg na zejście w dół, pomimo rzekomego niebezpieczeństwa spadających kamieni. Widziałem na nim kilka osób z daleka, więc też zaryzykowałem. Nie potrafię stwierdzić, czy niebezpieczeństwo jest realne, żaden kamień nie spadł podczas mojego zejścia, ale kilka małych kamiennych lawin spadło z przeciwległego zbocza Puitkogel w ciągu dnia. Zejście wzdłuż Normalweg jest dość trudne, bardzo strome i wydaje się nie mieć końca. Ale nadal trochę łatwiejsze niż zejście z Westgrat.

Gdy najbardziej stroma część Normalweg znajdzie się za nami, podróż do Rüsselsheimer Hütte nie jest już trudna. Następnie zejście na parking. Stąd już tylko krótki spacer do Plangeross.