Artikel Ronde van Pamukkale

De witte travertijnheuvel van Pamukkale is al van ver te zien. Als je van de bergen afdaalt naar Denizli en stopt bij het uitkijkpunt, zeg je tegen jezelf: "Het wit aan de horizon is dat echt? " En is. De stad Pamukkale zelf was oorspronkelijk niet meer dan een agrarisch dorp in een vruchtbare vallei. Nu bloeit hier de toeristenmachinerie van souvenirs en restaurants – sommige verrassend voor fatsoenlijk geld, zelfs op korte afstand van de ingang. Er zijn twee officiële ingangen – een voornamelijk voor de lokale bevolking onder de heuvel en de andere commerciële / bus op de heuvel aan de rand van de ruïnes van Hiearopolis. Als je op je eigen as rijdt en relatief vroeg aankomt, kun je direct onder de heuvel parkeren bij het park met vijvers gevoed door water uit de minerale bronnen van Pamukkale. Dan hoef je alleen nog maar de heuvel te beklimmen om het gebied te betreden. Het eerste gevoel van de plek zal waarschijnlijk niet helemaal super zijn – zwembaden en het algehele overgecultiveerde gebied onder de travertijnen zullen waarschijnlijk niet je hart veroveren.

Op het eerste gezicht is te zien dat de lagere ingang niet door paden wordt doorkruist, omdat de bezoekersdichtheid aanzienlijk lager is dan aan de bovenkant. Ook deze lijn loopt overdag flink vol, er zijn kunstmatig aangelegde zwembaden. Bij de ingang moet je je schoenen uitdoen, de bewakers houden het nauwlettend in de gaten. Wie vergeet de zonnebril voor de zon, want het scherpe licht dat door het alomtegenwoordige oppervlak wordt gereflecteerd, brandt volledig.

Toen jaren geleden kunstmatige zwembaden werden gebouwd, waren bezoekers geschokt over hoe dit hele wonder van de natuur kromp, maar door de jaren heen is het meeste beton „overwoekerd“ met kalksteen en ziet het er niet langer zo tragisch uit.

Langs het uitgangspad van de lagere toegangspoort naar Hiearopolis zijn er verschillende zwembaden met vettige kalksteenmodder en een diepte tot een meter.

Een kleine „riviertje“ stroomt langs het klimpad – een populaire plek om de meeste bezoekers van Pamukkale op te frissen.

Net voor het einde van het klimpad zijn eindelijk prachtige natuurlijke meren zichtbaar.

Aan de overkant van de meren zie je bijna de hele stad en het meer met het eiland, waar de lokale bevolking per boot en waterfiets op rijdt.

Op de top van de klimroute zijn de grootste menigten – zwemmers ontmoeten mensen die rondhangen in de ruïnes van Hiearopolis. Daarom is het verrassend dat slechts enkele tientallen meters naast het aangrenzende park praktisch niet eens een voet is. Tegelijkertijd is het uitzicht op de meren zelfs beter dan vanaf het klimpad.

De tocht door het park is ook interessant dankzij de verschillende uitzichten over de regio. Je zult meteen verrast worden door een groot gebied met droge travertijnen – is de reden voor het gebrek aan water niet een rivier die water afvoert naar zwembaden?

Vanaf het park gezien is het gebied iets groter dan het op het eerste gezicht lijkt. De omliggende heuvels liggen tussen de 600–800 meter boven de zeespiegel.

Het mooiste uitzicht over heel Pamukkale is vanuit het oosten – hier is het echt de moeite waard om te stoppen en te genieten. Hier vergeef je zelfs de gekke menigte waarvan je deel uitmaakt.

In de loop van de middag wordt het nog dikker – zelfs deelnemers aan georganiseerde tochten willen zich opfrissen.

Er is niets beters na een bezoek aan Pamukkale dan een kebab te kopen in een van de vele lokale restaurants en in het park te zitten en te ontspannen met de lokale bevolking aan het meer onder Pamukkale.