Rijden op Going To The Sun Road

Historische weg, vanaf McDonald's Lake

Going to the Sun Road biedt verschillende haltes. Bijvoorbeeld naar dit prachtige Avalanche Lake, dat op ongeveer een uur rijden van de parkeerplaats ligt.

De weg is maar een paar maanden open. Meestal van juni tot oktober voordat de sneeuw komt. Vaak valt de weg hier met sneeuw tot een hoogte van 20 meter.

Deze historische bussen rijden over deze weg. De bewakers laten niet zomaar iemand op de weg. De auto mag niet langer zijn dan 6,4 m en breder dan 2,43 m, anders laat hij je helemaal niet op de Road to the Sun toe. De weg is echt smal.

In de buurt van de Canadese grens zijn er al bergen van glaciale oorsprong.

Het park, dat niet erg populair is, heeft veel te bieden.

Verborgen meer. De naam is echt op zijn plaats. Men ziet hem helemaal aan het einde.

Ik zal terug komen

Ik werd er verliefd op hier

Na een reis door het westen in de VS, bevond ik me in Montana in het hart van de Rocky Mountains, waar het Glacier National Park aan de Canadese grens ligt met zijn legende en de historische weg Going To The Sun Road. Het is de enige weg die me over deze pas kan brengen. De bouw begon in 1921 en werd ingehuldigd in 1932, en deze historische bussen rijden er nog steeds langs. De weg is net zo beroemd en bekend als Route 66. Hij is op zijn vroegst begin juni open en sluit in oktober. Ik was hier net voordat ik sloot. Er verscheen al sneeuw op de toppen. De weg bij Logan Pass overwintert met sneeuw tot een hoogte van 24 meter. Daarom is het erg moeilijk om door zoiets heen te komen. De weg begint bij Lake McDonald's. Er zijn veel winkels, dus aarzel niet en koop en ga dan naar de bergen. Ik stopte op de parkeerplaats en ging op weg naar Avalanche Lake. Het is ongeveer een uur hier vandaan. Hoewel nog steeds bergop, maar het zal worden gelaten. Onderweg wachten kleine watervallen op me en dan verschijnt er een mooi en schoon meer. Ik keerde terug en terwijl we reden, kon ik niet lang wachten en het uitzicht op de bergen opende zich voor mij. Wat ik zag kan met geen enkele camera worden vastgelegd. Het is ongeveer een half uur rijden waar ik elke kilometer van genoten heb. Toen kwam ik bij Logan Pass. Moeilijk om hier te parkeren – kleine parkeerplaats. Ik ga Hidden Lake zien. Hoe kan het anders dan bergopwaarts gaan, maar terugkijken op de pas is een buitengewone beloning. Ik ga naar Lake Hidden. Ik ga niet meer naar hem toe, want ik steek nog steeds over. Glacier National Park is een van de mooiste plekken die ik hier heb gezien. Het grote voordeel is dat er niet veel opkomst is.